Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Насли фосиди Дон – Эҷоди дини бардурӯғ

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Дар ҷавоб ба хашми Михо сарбозон ӯро бо зӯроварӣ таҳдид карданд. Сипас онҳо ба Лаиш ҳамла карданд ва тамоми сокинони онро куштанд. Бани
– Дон дар ҷои он шаҳри нав бино карда, дар он бути аз Михо гирифташударо гузоштанд. Амалҳои насли Дон боз як далели торикии рӯҳонӣ мебошад, ки дар он вақт дар Исроил ҳукмронӣ мекард (оят. 21-31).

Дарсҳои Худо

Оят. 21-26 Ҷанговарони қабилаи Дон моли ҳамватанони худро бо зӯрӣ тасарруф намуда, ӯро бо марг таҳдид карданд. Онҳо ба аҳолии осоиштаи Лаиш
ҳуҷум карда, онҳоро несту нобуд карданд. Тамоми амалиёти онҳо ба қонеъ гардондани манфиятҳои ғаразноки худ нигаронида шуда буд. Дар ин ҷо, ҷое
набуд, ки хоҳиши донистани иродаи Худованд ва ба он итоат кардан бошад. Ва дар ҷаҳони муосир чунин одамон хеле зиёданд. Агар масеҳиён иродаи Худоро риоя накунанд, ҷомеаи мо ба ҷои торикии пур аз бераҳмӣ ва зӯроварӣ табдил меёбад.

30 Ва банӣ‐Дон он санамро барои худ барқарор карданд; ва Ехӯнотон ибни Ҷершӯи ибни Менашше, худаш ва писаронаш, то рӯзи асир шудани аҳли ин замин коҳинони сибти Дон буданд. 31 Ва санами Михоро, ки сохта буд, дар тамоми айёме ки хонаи Худо дар Шилӯ буд, барои худ гузоштанд. (18:30-31)

Ехӯнотон ва писаронаш, ки аз насли Мусо буданд, дар шаҳре зиндагӣ мекарданд, ки аз ҷониби писарони Дон беадолатона асир карда шуда буданд ва ба бути гузоштаи худ хизмат мекарданд. Зиндагии ин рӯҳониён тарзи зиндагии баъзе аз роҳбарони калисои муосирро ба ёд меорад, ки онҳо танҳо ба миқдори хайриаҳои ҷамъовардаашон нигаронанд. Агар дар ҷамоати шумо чунин хизматгорон бошанд, барои тавба кардани онҳо дуо кунед.

Зиндагии амалӣ

Ин эпизод нишон медиҳад, ки чӣ тавр як қабилаи яҳудӣ дини худро таҳриф кардааст. Онҳо ба зӯрӣ бутҳоро аз як коҳини инсонӣ гирифтанд ва сипас мардуми осоиштаро куштанд, то маркази ибодати худро таъсис диҳанд.

Фурӯ рафтани онҳо аз ибодати ҳақиқӣ аз замони Шимшӯн оғоз ёфт, ки ӯ низ аз қабилаи Дон буд ва занони бегонаи ғайрияҳудиро аз занони исроилӣ бартар медонист (13:2). Ҳоло ин қабила низ ҳамин гуна амал мекунад, вориди ибодати козиб мешавад. Онҳо роҳи бардурӯғи ибодатро қабул ва эҷод карданд. Дар ин раванд, онҳо ба дигар мардуми яҳудӣ муқобилат намуда, онҳоро таҳдид ба марг мекарданд.

Дар ҳаёти худ, мо бо кадом роҳҳо “коғазҳои қиматноки бардурӯғ” эҷод мекунем ва ба ибодати Худо роҳҳои бардурӯғро интихоб мекунем? Қабилаи Дан, ки қудратро дӯст медошт, онро барои таҳдид, дуздӣ ва сохтани роҳи бардурӯғ барои ибодат истифода бурд.