Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Левит ва канизи ӯ

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Левит, ки дар ҳудуди Эфроим зиндагӣ мекард ба хонаи канизи худ рафт, то ӯро ба худ баргардонад. Дар ин ҷо ӯро пешвози гарм ва оштӣ бо зан интизор буд. Шояд муаллифи китоб, ин қиссаро расонда мехост таваҷҷӯҳи хонандагонро ба он ҷалб кунад, ки ахлоқи бади рӯҳонии Исроил натиҷаи бадхоҳии пешвоёни диндор шуд, ки қарзи худро фаромӯш карданд (оят.1-9).

Дарсҳои Худо

Ва дар он айёме ки подшоҳе дар Исроил набуд, марди левизодае дар ақсои кӯҳи Эфроим сукунат дошт, ва зани суррияе аз Байт‐Лаҳми Яҳудо барои худ гирифта буд. (19:1)

Дар он вақт дар Исроил подшоҳ набуд ва як левизодае дар ҳудуди кӯҳистони дурдаст зиндагӣ мекард. Левизодагон одамоне буданд, ки Худои Таоло онҳоро барои коҳинӣ ҷудо кард, то ба Ӯ хизмат кунанд ва ба мардум кӯмак кунанд, ки Ӯро ҳамчун подшоҳи ҳақиқии Исроил эҳтиром кунанд. Аз ин рӯ, агар ин одамон вазифаҳои худро содиқона иҷро мекарданд, муаллиф шояд қайд намекард, ки дар Исроил подшоҳ набуд. Аммо левизодагон вазифаи худро фаромӯш карданд: онҳо на дар канори хайма сукунат карданд ва тарзи зиндагии мардуми оддиро пеш бурданд, ҳатто ба худ канизонро иҷозат доданд. Дар натиҷа, мардуми Исроил, ки роҳнамои равшани рӯҳонӣ надоштанд, роҳи ҳақиқии худро гум карданд. Бадрафтории пешвоёни динӣ бетаъғир боиси таназзули маънавии мардуми онҳо мегардад. Биёед ба атроф нигарем ва андеша кунем, ки оё решаи бисёре аз мушкилоти маънавии ҷамоатҳои мо дар тарзи зиндагии роҳбарони он нест.

Амалҳои ҳаёт

Боби 19 чанд нафарро муаррифӣ мекунад, ки бе ном мондаанд. Левизода бояд ба Худо хизмат кунад ва намунаи покиза бошад, аммо ӯ ин корро намекунад. Зан гурӯҳи одамони бесадоро муаррифӣ мекунад, ки аз ҷониби дигарон истифода мешаванд ва бадахлоқтарин рафторҳо нисбати онҳо содир мешаванд. Падари зан одамони бепарвое, ки пайваста муносибатҳои номуносибро бидуни ҳеҷ гуна вокуниш қабул мекунанд, нишон медиҳад.

Ин пешвои гӯё динӣ занро ба канизӣ мегирад. Ӯ ба қадри кофӣ ба ӯ эҳтиром намегузорад, то ки бо ӯ издивоҷ кунад. Падараш барои ҳифзи ӯ ҳеҷ коре намекунад. Дар тарҷумаи тоҷикӣ ӯро “суриягӣ” меноманд, ки аслан ба маънои “каниз” аст. Китоби Муқаддаси русӣ мегӯяд: Он взял себе наложницу из Вифлеема Иудейского. (19:2) Вай аз Байт-Лаҳми Яҳудо аст, ки макони яҳудӣ буд ва баъдан ҳамчун макони таваллуди Масеҳ пешгӯӣ шудааст (Мико 5:2). Як марди яҳудӣ зани яҳудиро таҳқир мекунад, ки ин нишон медиҳад, ки миллат дар ахлоқ ва эҳтиром маҳрум шудааст.

Дар мутолиаи ин, чӣ гуна хонавода, бахусус мардон, ба занон арзиш ва эҳтиром мегузоранд? Оё мо дигаронро истифода мебарем ва намегузорем, ки онҳо сухани худро дошта бошанд? Ба шахс додани имкони сухан ва шунидани дарди ӯ ибтидои эҳтиром ва шаъну шараф аст. Ҳамчунин, биёед меҳмоннавоз бошем, аммо на ба дараҷае, ки муносибатҳои покро ҳифз ва эҳтиром накунем.