Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Шикасти Бинёминиён

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Шикасти Бинёминиён – Бинёминиён ду маротиба шикаст хӯрда, ниҳоят исроилиён фаҳмиданд, ки натиҷаи ҷанг на аз шумора ва қувваи онҳо вобаста аст, балки Худо бо онҳост.

Қувваҳои муттаҳиди исроилиён аз боло ваъдаи ғалабаро гирифта, боз ба бинёминиён муқобил баромаданд. Ин дафъа онҳо тавонистанд онҳоро мағлуб кунанд ва Ҷабъаро забт кунанд. Ба ғайр аз 600 – нафаре, ки дар биёбон паноҳ бурда буданд, қабилаи Бинёмин кушта шуд. Тамоми як қабилаи Исроил ба назар мерасид, ки дар аввали нестшавӣ қарор дошт ( оят. 29-48).

Дарсҳои Худо

39 Ва ҳангоме ки исроилиён дар ҷанг қафо гаштанд, ва Биньёмин ба задани исроилиён шурӯъ намуда, тақрибан сӣ нафарро аз онҳо куштанд, ва гуфтанд: «Онҳо пеши мо мисли ҷанги якум фурӯ меғалтанд», — 40 Дар ҳамин вақт аз шаҳр сутуни ғафси дуд баланд шудан гирифт, ва биньёминиён ба ақиби худ назар андохтанд, ва инак, дуд аз тамоми шаҳр сӯи осмон мебарояд, 41 Ва исроилиён баргаштанд, ва биньёминиён ба воҳима афтоданд, зеро диданд, ки фалокат бар сарашон омадааст. (20:39-41)

Эҳтимол пас аз ду ғалабаи аввал бинёминиён ҳис карданд, ки ғалабаи онҳо аз ҷониби Худо тасдиқ шудааст ва Ӯ тарафдори онҳост. Бо вуҷуди ин низоъе, ки аланга гирифт, бидуни тавбаи мутақобилаи гуноҳ ҳал карда намешуд. Хулоса аз ин бармеояд, ки ба шикаст дучор шуданд, хандидан ва талаби марҳамати Худоро талаб кардан беҳтар аст, на барои муваффақияти тавба кардан лозим аст.

Оят. 42-48 Банӣ – Исроил, банӣ –Бинёминро ва ҳар он чиро, ки ба онҳотаалуқ дошт бераҳмона несту нобудкарданд. Албатта ин ҳукми Худо барсокинони Ҷабъа буд. Аммо ба ғайр азин, чунин бераҳмӣ аз нафрати инсонӣва майли интиқом низ буд. Мо боядаз ҷиҳати рӯҳонӣ ҳассос бошем, торавшан фаҳмем, ки амалҳои мо азҷониби чӣ дикта мешавад: эҳсосот ваманфиятҳои шахсӣ ё хоҳиши иҷрокардани иродаи Худо.