Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Ҳоким аз поён

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Йифтоҳ ҷанговари далер буд, аммо бародаронаш ӯро аз Ҷилъод ронданд. Пас аз он ки аммӯниён ба Исроил ҳамла карданд, пирони Ҷилъод аз Йифтоҳ хоҳиш карданд, ки баргардад ва лашкарро сарварӣ кунад. Сарфи назар аз кинаю ғазаби гузаштаи худ, ӯ пешниҳоди онҳоро қабул карда, ваъда дод, ки
агар ғолиб ояд, довари мардум мешавад (оят.1-11).

Худонинг дарслари

7 Ва Йифтоҳ ба пирони Ҷилъод гуфт: «Шумо, охир, аз ман нафрат доштед, ва маро аз хонаи падарам бадар рондед; ва чаро акнун, дар вақти тангии худ, назди ман омадаед?» 8 Ва пирони Ҷилъод ба Йифтоҳ гуфтанд: «Аз он сабаб акнун назди ту баргаштаем, ки ту бо мо рафта, ба муқобили банӣ‐Аммӯн ҷанг кунӣ, ва барои мо ва ҳамаи сокинони Ҷилъод пешво бошӣ». (11:7-8)

Пас аз ин шунидани хоҳиши пирон, Йифтоҳ ба онҳо хотиррасон кард, ки онҳо барои ронда шудани ӯ масъуланд. Ба ивази розигии ӯ, сарварони қавм ваъда доданд, ки Йифтоҳро довари Исроил хоҳанд кард. Сарварони ҷамоат ва Йифтоҳ дар соати ниёзи худ кӯшиш карданд, ки мушкилотро бо усулҳои инсонӣ ҳал кунанд, ба ҷои он ки ба Худо муроҷиат кунанд. Вақте, ки ҷомеаҳои мо бо мушкилот рӯ ба рӯ мешаванд, аламовар аст, аммо вақте мо кӯшиш мекунем, ки бидуни Худо аз онҳо берун шавем, боз ҳам аламовартар аст.

9 Ва Йифтоҳ ба пирони Ҷилъод гуфт: «Агар шумо маро барои ҷангидан бар зидди банӣ‐Аммӯн баргардонед, ва Худованд онҳоро ба ман таслим намояд, пас ман пешвои шумо хоҳам буд». 10 Ва пирони Ҷилъод ба Йифтоҳ гуфтанд: «Худованд дар миёни мо шоҳид бошад, ки мо яқинан мувофиқи сухани ту амал хоҳем кард». 11 Ва Йифтоҳ бо пирони Ҷилъод равона шуд, ва қавм ӯро бар худ пешво ва саркарда таъин намуданд; ва Йифтоҳ ҳамаи суханонашро ба ҳузури Худованд дар Мисфо ба забон ронд. (11:9-11)

Йифтоҳ аз пирон талаб кард, ки ваъдаи худро тасдиқ кунанд. Онҳоро бештар хоҳиши амалӣ гардондани орзую умедҳои шахсии худ ба наҷот додани мардум аз душворӣ водор мекард. Вақти он расидааст, ки фикр кунед. Оё шумо низ кӯшиш намекунед, ки эҳтиёҷоти худро қонеъ кунед ё ҳангоми иҷрои кори Худо манфиат ба даст оред?