Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Коҳин барои Дан таъин шуда – Эҷоди дини бардурӯғ

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Авлоди Дан замини пурра надоштанд ва тасмим гирифтанд, ки Лаишро, ки сокинонаш осуда ва бепарво буданд, забт кунанд. 600 сарбози Исроилӣ, ки ба Лаиш равона шуда буданд, дар роҳ ба хонаи Михо даромаданд ва бутҳо ва эфӯди ӯро бо худ бурданд. Онҳо ҳамчунин левизодаеро, ки дар ин ҷо буд, даъват карданд, ки дар сибти худ коҳин шавад, ки аз ин хеле шод буд ( оят. 1-20).

Дарсҳои Худо

Ва ба ӯ гуфтанд: «Лутфан, аз Худо бипурс, то бидонем, ки оё роҳи мо, ки ба он меравем, бомуваффақият хоҳад буд?» Ва коҳин ба онҳо гуфт: «Ба саломатӣ биравед: роҳе ки шумо меравед, зери назари Худованд аст». (18:5-6)

Ҷосусони сибти Дан замини мардуми осоиштаи Лаишро забт карданӣ шуда, ба левизода фармон доданд, ки аз Худо муваффақияти кори худро пурсад. Коҳин ба онҳо гуфт, ки онҳо дар бораи онҳо шунидан мехоҳад. Мутаассифона, имрӯзҳо аксар вақт чунин рӯй медиҳад, ки масеҳиён дар зоҳир хости Худовандро меҷӯянд ва барои баракатҳо дуо мегӯянд, аммо ҳамаи инро барои ба даст овардани фоида ба вуҷуд меоранд. Оё ҷомеаи шумо аз чунин падидаҳо озод аст?

Оят. 19, 20 Писари Дан левизодаро даъват кард, ки дар сибти худ коҳин шавад. Ӯ бо хушҳолӣ розӣ шуд, зеро ӯ на хости Худованд, балки барои пешниҳоди васвасаи бештар ҷустуҷӯ мекард. Агар вазире, ки Худо даъват кардааст, рисолати худро фаромӯш кунад, ӯ танҳо бо хоҳиши манфиати шахсӣ ва манфиати худ роҳнамоӣ мекунад.

Зиндагии амалӣ

Дар ин бахш қабилаи Дон намунаеро аз китоби Ададҳо 13 такрор мекунад, ки ҷосусон заминро тафтиш мекунанд. Бо вуҷуди ин, амали онҳо бо тамасхур ба он чизе, ки қаблан рух дода буд, мувофиқ аст. Онҳо заминро бо шӯҳрати инсонии худ мегиранд ва ба коҳини бардурӯғи левӣ ришва медиҳанд.

Дар набудани роҳбарӣ (18:1 – онҳо подшоҳ надоштанд), онҳо арзишҳои бутпарастонро дар ин сарзамин қабул мекунанд. Онҳо роҳи алтернативии ибодатро эҷод мекунанд ва қонуни Мусоро дар мавриди он ки чӣ гуна ибодат кардан лозим аст, сарфи назар мекунанд.

Ба ҷои иқрор шудан ба гуноҳҳои худ ва аз Худо дархост кардани раҳмат, онҳо танҳо он чизеро иҷро мекунанд, ки дар назари худашон дуруст меҳисобанд.