Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Меҳмоннавозии пирамард

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Левӣ бо канизи худ дар роҳи бозгашт ба роҳ баромаданд. Дар вақти фаро расидани шаб, ӯ ва ҳамроҳонаш ба Ябус расиданд ва аз он гузаштанро оқилона донистанд, зеро дар шаҳр бутпарастон зиндагӣ мекарданд. Ба Ҷабъа ки мулки Бинёмин аст расида, сайёҳон муддати дароз дар кӯча интизорӣ кашиданд, то бубинанд, ки оё касе аз сокинон онҳоро ба ҷои худ даъват карда, меҳмоннавозӣ мекунад ё не? Ва танҳо як пирамард ба онҳо аҳамият дод. Набудани меҳмоннавозии шаҳр ба сайёҳон анъанавӣ буд, боз як далели равшани ахлоқи он замон дар Исроил аст (оят. 10-21).

Дарсҳои Худо

16 Ва инак, пирамарде бегоҳирӯзӣ аз кори худ аз саҳро бармегашт; ва ин мард аз кӯҳи Эфроим буда, дар Ҷабъа сукунат дошт, вале мардуми ин макон аз сибти Биньёмин буданд. 17 Ва ӯ назар андохта дид, ки роҳгузаре дар кӯчаи шаҳр нишастааст; ва пирамард гуфт: «Куҷо меравӣ? Ва аз куҷо омадаӣ?» 18 Дар ҷавоби ӯ гуфт: «Мо аз Байт‐Лаҳми Яҳудо то ақсои кӯҳи Эфроим меравем, ки ман аз он ҷо ҳастам; ба Байт‐Лаҳми Яҳудо рафта будам, ва алҳол сӯи хонаи Худованд меравам; ва касе нест, ки маро ба хонаи худ бибарад. 19 Ва коҳу беда барои харони мо ҳаст, ва нону шароб низ барои ман ва барои канизи ту ва барои навкаре ки ҳамроҳи бандагони туст; аз ҳеҷ чиз камӣ надорем». 20 Пирамард гуфт: «Осоиштагӣ бар ту бод; ҳар камии ту бар ман аст; лекин дар кӯча шабгузаронӣ накун». (19:16-20)

Танҳо як нафар ба левизода ва ҳамроҳонаш меҳмоннавозӣ зоҳир намуда, онҳоро зери саҳфи худ даъват намуда, ҳама чизи даркориро ба онҳо дод. Муаллиф қайд мекунад, ки соҳиби хона зодаи Ҷабъа набуд. Бо ибораи дигар ғариб ба ғарибон кӯмак кард.
Пирамард бо ин рафтораш ҷабъаиёнро, ки бояд ба бегонагон меҳмоннавозӣ мекар-данд, вале накарданд, шарманда кард. Ҳамин тавр, мо масеҳиён, худро шарманда мекунем, агар беимонон ба дигарон некӣ кунанд, дар ҳоле ки мо бепарво истодаем. Биёед нозирони ғайрифаъол набошем, вақте, ки имкони воқеаи нишон додани муҳаббати Худо ба онҳое, ки дар ин ҷаҳон нотавон ҳастанд, вуҷуд дорад.

Зиндагии амалӣ

Марди сайёҳ, тавре ки мо медонем, диндор буд, аммо одамонро барои манфиати худ истифода мебурд. Ба ҷойҳое мерафт, ки аз меҳмоннавозӣ баҳра бурда метавонист. Вай аз шаҳрҳое канорагирӣ мекард, ки протоколҳои динӣ наметавонистанд ба ӯ кӯмак расонанд. Вақте ки Левӣ сафари худро тасвир мекунад, мегӯяд, ки ин бо сабабҳои динӣ аст, аммо ин дурӯғ аст (19:18).

Ҳама чиз хуб ба назар мерасид, ва як марди калонсол пешниҳод мекунад, ки онҳоро ба хонаи худ қабул кунад. Ӯ низ ба он шаҳр сафар мекард, аммо ҷойе дошт, ки метавонист онҳоро меҳмон кунад.

Меҳмоннавозӣ аксар вақт бе санҷиши дақиқи меҳмонони мо сурат мегирад. Худованд ба ҳар яки мо хирад ато кунад, то ҳангоми даъват кардани меҳмон ба хонаамон дурандеш бошем.