Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25
- Китоби Доварони Исроил
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
- Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25
«Дар он айём Исроил подшоҳе надошт»
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Исроилиён мехостанд аз ғайб задани банӣ Бинёмин ба онҳо 400 духтарони канизеро, ки аз Ҷилъод оварда буданд, доданд, аммо ин шумора кофӣ
набуд. Баъд пирон роҳи аслии аз вазъият баромаданро ёфтанд.
Барои бо занон таъмин кардани мардони зиндамондаи банӣ Бинёмин, пирони Исроил ба онҳо аз Ҷилъод 400 духтар доданд ва фармуданд, ки 200
духтари дигарро аз Шилӯ бидузданд. Ин як роҳи “хирадмандонаи” наҷот буд, аз нуқтаи назари халқ, вазъияти “бо як тир ду нишон кардан” аз як
тараф, ба аҳди худ вафо кунанд, ки духтарони худро ба бинёминиён ба занӣ надиҳанд, ва аз тарафи дигар, – барои пеш-гирӣ кардани нобудшавии
тамоми қабила. Ҳамаи ин бори дигар шаҳодат медиҳад, ки дар Исроил ҳокимияти рӯҳонӣ мавҷуд набуд ва халқ сари худ буданд (оят. 13-25).
Хислати Худо
Худо-Подшоҳи ҳақиқии Исроил. Исроилиён, ки дар айёми доварон зиндагӣ мекарданд, фикр мекарданд, ки онҳо подшоҳ надоранд ва фаромӯш карданд, ки подшоҳи ҳақиқии онҳо Худост. Бо қабули арзишҳои бутпарастон, одамон қобилияти дидани мақсади чизҳоро аз даст доданд. Оё шумо низ “дар айёми доварон” зиндагӣ карда, кореро мекунед, ки шахсан ба шумо дуруст менамояд? Ё шумо дар мулки Рӯҳи Муқаддас зиндагӣ карда, бо имон ба Худо рафтор мекунед?
Дарсҳои Худо
19 Ва гуфтанд: «Инак, дар Шилӯ, ки ба тарафи шимолии Байт‐Ил ва ба тарафи шарқии роҳе ки аз Байт‐Ил ба Шакем мебарад, ва ба тарафи ҷанубии Лабӯно воқеъ аст, ҳар сол иди Худованд гузаронида мешавад». 20 Ва ба банӣ‐Биньёмин амр фармуда, гуфтанд: «Биравед ва дар токзорҳо камин гиред. 21 Ва чун дидед, ки инак, духтарони Шилӯ барои рақсидан ба майдони рақсу суруд баромадаанд, шумо аз токзорҳо берун омада, ҳар яке барои худ аз духтарони Шилӯ зане бирабоед ва ба замини Биньёмин биравед. 22 Ва ҳангоме ки падарон ё бародарони онҳо назди мо омада шикоят кунанд, мо ба онҳо хоҳем гуфт: „Онҳоро бибахшед, зеро ки ҳар яке зани худро дар ҷанг ба даст наовардаанд, ва шумо низ ба онҳо надодаед, ки алҳол айбдор шавед“».
23 Пас, банӣ‐Биньёмин ҳамин тавр амал карданд, ва бар ҳасби шумораи худ духтаронро аз миёни раққосагон рабуда, ба занӣ гирифтанд, ва рафта ба мулки худ баргаштанд, ва шаҳрҳо бино карда, дар онҳо сокин шуданд. 24 Ва аз он ҷо банӣ‐Исроил дар он вақт ҳар яке ба сибти худ ва ба қабилаи худ равона шуданд, ва аз он ҷо ҳар яке ба мулки худ берун омаданд. (21:19-24)
То ба аҳди худ вафо кунанд ва духтарони худро ба бинёминиён надиҳанд, пирони Исроил ба мардон гуфтанд, ки онҳоро бидузданд. Биёед эҳтиёт бошем, ки худамон гуноҳ накунем ва дигаронро низ ба гуноҳ тела накунем, барои ба ваъдаи худ вафо кардан.