Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
- Китоби Доварони Исроил
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
- Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25
Боварӣ ба ғалаба
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо – Ҷидъӯн
Шумораи қушунҳои Исроил 32 000 ҳазор нафарро ташкил дод. Худо чунин шумораро аз ҳад зиёд донист, бинобар ин, ҷанговарон ба ҷуз аз 300 нафар
аз ҷанг ба хона фиристода шуданд.
Худои Таоло ба Ҷидъӯн фармон дод, ки ҳамаи лашкарҳоро ба хонаҳои худ пароканда кунад. Танҳо 300 нафари онҳо буданд. Худованд мехост нишон диҳад, ки натиҷаи ҷанг на аз шумора ва қудрати лашкар, балки ба Ӯ вобаста аст (оят.1-7).
Сӯҳбати Мидён, ки Ҷидъӯн дар ӯрдугоҳи худ шуниданд, ӯро рӯҳбаланд кард (оят. 8-14).
Хислати Худо
10 Ва агар ту аз фурӯд омадан метарсида бошӣ, бо навкари худ Фуро ба ӯрду фурӯд ой. 11 Ва чун бишнавӣ, ки онҳо чӣ мегӯянд, баъд аз он дастҳои ту кавӣ хоҳад гардид, ва ба ӯрду фурӯд хоҳӣ омад». Ва ӯ бо ҳамроҳии навкараш Фуро ба канори дастаи пешгарди мусаллаҳе ки дар ӯрду буд, фурӯд омад. 12 Ва Мидьён ва Амолеқ ва тамоми аҳли машриқ, ки дар водӣ ӯрду зада буданд, мисли малах сершумор буданд; ва шутурони онҳо сону шумор надошт, мисли реге ки дар соҳили баҳр аст, бисьёр буд. 13 Ва Ҷидъӯн омад. Ва инак, касе ба рафиқаш хоби худро ҳикоят карда, мегӯяд:
Худо ба Ҷидъӯн фармон дод, ки пинҳонӣ ба ӯрдугоҳи душман ворид шавад, то каломи нубуватеро, ки яке аз душманон ҳангоми таъбири хоб мегӯяд, бишинавад. Вақте ки фаҳмид, ки Мидён аз ӯ метарсанд, Ҷидъӯн боз ҳам рӯҳбаланд шуд ва дар имонаш ба ғалаба қавӣ гашт. Худованд ба нотавонон қувват, ба тарсончакон ҷасорат ва ба дудилагон эътимод мебахшад.
Дарсҳои Худо
Оят. 11,12. Ҷидъӯн бошишгоҳи бузурги душманро дид. Бо вуҷуди ин, Худо ба ӯ иҷозат дод, ки аз забони душманонаш бишнавад, ки бо вуҷуди бартарии
шумораи зиёди душманон, онҳо аз ӯ метарсиданд. Аз ин рӯ, мо набояд аз он чизе, ки бо чашмони ҷисмонӣ мебинем, битарсем.