Нони Ҳаррӯза – 2 Петрус 3:8-18
Пурра кардани Калом
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Исо на танҳо ба замин бармегардад. Масеҳиёне, ки ба ин бовар доранд, бояд ба ин рӯз омода бошанд. Интизории Худованд набояд суст бошад! Баръакс, мо бояд ба хоб фаъолона муқобилат кунем ва бо Исо идома дода, ҳаёти муқаддас ва парҳезгорӣ дошта бошем. Илова бар ин, аз мо талаб карда мешавад, ки аз ҷиҳати рӯҳонӣ ҳушёр бошем, то фирефтаи таълимоти бардурӯғи, ки ба калисо ворид мешаванд, нашавем. Барои ин лозим аст, ки Каломи Худоро сахт нигоҳ дошта, ҳамеша дар Ӯ бимонем (оят. 8-18).
Хислати Худо
Худованд дар иҷрои ваъда таъхир наменамояд, чунон ки баъзе касон инро таъхир ҳисоб мекунанд; балки ба шумо пурсабрӣ зоҳир менамояд ва намехоҳад, ки касе нобуд шавад, балки ҳама ба тавба рӯ оваранд. (3:9)
Худо сабр мекунад, Ӯ рӯзи бозгашти Масеҳро на аз он сабаб ба тағйир меандозад, ки Ӯ ваъдаашро иҷро карда наметавонад, балки барои он мехоҳад, ки ҳама одамон наҷот ёбанд. Мо танҳо ба воситаи пурсабрии Ӯ имони наҷотбахшро гирифтем. Биёед дар бораи муҳаббати Падари Худои пурсабр ва раҳим мулоҳиза кунем ва аз бадӣ ва гуноҳ дур шавем.
Дарсҳои Худо
Aгар ҳамаи инҳо чунин нобуд мешуда бошанд, пас шумо дар рафтори муқаддасона ва парҳезгорӣ чӣ гуна бояд бошед,Дар ҳолате ки омадани рӯзи Худоро орзу доред ва мешитобонед, ки дар он рӯз осмон аланга гирифта несту нобуд хоҳад шуд, ва аносир оташ гирифта, хоҳанд гудохт? (3:11-12)
Оё ту медони, ки масеҳиён чӣ гуна бояд интизори омадани Худованд, зиндагӣ кунанд? Оё дар хотир доред, ки ин дунё абадӣ нест? Нагузорем, ки диламон ба «арзиш»-ҳои ин дунё пайваст шавад! Ба ҷои ин, биёед кӯшиш кунем, ки муҳаббат ва садоқати худро ба Худои Ҷовидон нишон диҳем!
Падари Осмонӣ! Ба мо ёрӣ бидеҳ, ки тарзи ҳаёти одилона дошта бошем, то дар рӯзи охирини худ ба ҳузури Ту беайб ҳозир шавем. Омин.