Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Ин ҷанги кӣ аст?

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Эфроимиён, ки барои иштирок дар ҷанг даъват шуда буданд, барои ин Ҷидъӯнро сарзаниш карданд. Ин айбнома беасос буд, аммо Ҷидъӯн оқилона онҳоро таскин дода, дар бораи саҳми муҳими эфроимиён дар мағлуб кардани душман сухан ронда, онҳоро таскин дод. Дар замоне, ки ҷанг ҳанӯз ба охир нарасидааст, бо бародарон ҷанҷол кардан, бепарвоӣ ва бехирадона мебуд. Сокинони Суккӯт ва Фануил аз таъом додани ҷанговарони хастаи Ҷидъӯн даст кашиданд. Аз ин ба ғазаб омада, тавба кард, то пас аз ғалабаи комил бар душман онҳоро ҷазо диҳад (оят.1-12).

Дарсҳои Худо

1 Ва мардуми Эфроим ба ӯ гуфтанд: «Ин чӣ кор аст, ки ба мо кардӣ, яъне вақте ки бар зидди Мидьён ба ҷанг рафтӣ, моро даъват нанамудӣ?» Ва ба ӯ сахт хархаша карданд. 2 Вале ӯ ба онҳо гуфт: «Алҳол ман чӣ коре мисли шумо кардаам? Оё шингилҳои охирине ки Эфроим чидааст, аз тамоми ангурчинии Абиэзер беҳтар нест? 3 Мирони Мидьён, Ӯриб ва Заибро Худо ба дасти шумо таслим намуд, ва ман чӣ коре мисли шумо метавонистам бикунам?» Вақте ки ӯ ин суханонро гуфт, хашмашон аз ӯ фурӯ нишаст. (8:1-3)

Писарони Эфроим аз муваффақият дар Ӯрдун маст шуда, тайёр буданд бо Ҷидъӯн ҷанҷол кунанд. Аммо Ҷидъӯн муноқишаро оқилона ҳал кард ва ба таври дипломатӣ хизматҳои онҳоро аз худаш болотар гузошт. Вақте, ки дар ҷомеаи шумо ихтилоф ё нофаҳмӣ вуҷуд дорад, шумо барои ҳалли мушкилот ва пешгирӣ аз тақсимшавӣ чӣ кор мекунед?

5 Ва ӯ ба мардуми Суккӯт гуфт: «Лутфан, ба қавме ки дар ақиби ман равонанд, нон бидиҳед, зеро ки онҳо монда шудаанд, ва ҳол он ки ман подшоҳони Мидьён, Забаҳ ва Салмуноъро таъқиб менамоям». 6 Вале мирони Суккӯт гуфтанд: «Магар кафи Забаҳ ва Салмуноъ аллакай дар дасти туст, то ки ба лашкари ту нон диҳем?» 7 Ва Ҷидъӯн гуфт: «Ба ин сабаб, вақте ки Худованд Забаҳ ва Салмуноъро ба дасти ман таслим намояд, ман гӯшти бадани шуморо бо хорҳои биёбон ва бо янтоқҳо хоҳам кӯфт». 8Ва аз он ҷо ӯ ба Фануил рафта, ба мардумаш айни ҳамон суханро гуфт, ва онҳо ба ӯ он гуна ҷавоб доданд, ки мардуми Суккӯт ҷавоб дода буданд. (8:5-8)

Сокинони Суккӯт ва Фануил ба аскарони хаста, ки душмани умумиро таъқиб мекарданд, ғизо додан нахостанд. Онҳо некӯаҳволии маҳаллии худро аз манфиатҳои муносибатҳои хуб бо ҳамсояи мустаҳкамтар баландтар мегузоранд. Имони ҳақиқӣ қобилияти ҷудо кардани манфиатҳои шахсиро барои кӯмак ба ҷомеаи худ дар бар мегирад.

Эй Падари Осмонӣ, бамо хирад ато кун, то мо “ҷанг-ҳои” хурди худро, аз ҷангҳоибузурги Ту муҳимтар нашумо-рем. Омин.