Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Коҳини шахсии Михо – Дин дар дасти одам

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо – Дин дар дасти одам

Лаънати модарашро шунида, Михо ба гуноҳаш иқрор ва нуқраи аз вай дуздидашударо баргардонд. Баъдан зан кӯшиш кард, ки лаънаташро ба неъмат табдил диҳад, ки нуқраро ба Худо бахшидааст. Вай ду бут сохт, ва Михо яке аз писарони худро коҳин таъин кард. Сипас ӯ як ҷавони левизодаро барои коҳини хонааш киро кард. Амалҳои ғайриоддии Михо ва модараш дар бораи дараҷаи бениҳоят таназули рӯҳонии мардуми Исроил дар он рӯзҳо шаҳодат медиҳад (оят. 1-13).

Дарсҳои Худо

Оят. 10, 11 Левизодаи ҷавон аз пешниҳоди Михо писанд омад ва коҳини шахсии ӯ шуд. Бо вуҷуди ин, аз дастархони “олиҷаноб”-и Михо хӯрок мехӯрад, ӯ дигар наметавонист нақши мураббии рӯҳонии худро иҷро кунад, дар асл, як лӯхтакест, ки аз Худо барои корфармо баракат талаб мекунад. Агар имрӯз дар байни мо “хизматгорони” Худованд бошанд, ки танҳо барои аъзоёни Калисои худ дуо гуфта, барои писанд омадан мехоҳанд, онҳо аз ин левите, ки барои пул киро шудаанд, фарқе надоранд.
Оят. 12,13 Худо Михо левизодаро “тақдис” кард, ки вай ба ҷои он ки дар маъбад ба Худо хизмат кунад, дар хонаи худ коре гирифт, ки ба марде хизмат кунад. Михо коҳини хонагӣ гирифт, аз боло барои ин баракатҳо интизор буд. Биёед дар бораи он фикр кунем, ки оё мо низ кӯшиш мекунем, ки хизматгорони Худоро ба манфиати шахсии худ истифода барем, ба мисли Михо?

Зиндагии амалӣ

Дин дар дасти одам – Боби 17 як мардеро тасвир мекунад, ки тибқи эътиқодоти динии худ он чизеро анҷом медод, ки дуруст мешуморид. Аввал ӯ аз модараш дуздӣ мекунад (17:1-2), сипас бут месозад ва ҷои ибодати бардурӯғ ташкил медиҳад (17:5).

Пасон, ин марди фасодкор тасмим мегирад, ки як левизодаро киро кунад, то ақидаҳои бардурӯғашро идома диҳад.

Мо левизодаро мебинем, ки ӯ бояд дар ибодати мардуми Исроил хизмат мекард, аммо худро ба таври кироӣ пешниҳод мекунад. Аммо коҳин бояд ба Худо хизмат кунад, на барои пул ба одамон. Левизода бо ин кор розӣ мешавад, ва шахси кирокунанда фикр мекунад, ки ҳузури левизода ба ӯ баракат меорад (17:11-13).

Ҳадафҳои бардурӯғ ҳеҷ гоҳ ба Худо писанд намеоянд. Худоро наметавон харид ё киро кард.

Худоё, ба мо мадад деҳ, ки ба роҳи таназзули рӯҳонӣ, ки шахсро аз рисолати худ дида, ӯро ҳавзи нафсонӣ ва ҳавасҳои зараровар тела медиҳад, ба поён наафтем. Омин.