Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 2:11 ба 25
- Маънои китоби 1 Петрус
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 1:1 то 12
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрос 1: 13 то 25
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 2:1 то 10
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 2:11 ба 25
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 3:1 то 12
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 3:13 то 22
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 4:1-11
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 4:12 то 19
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 5:1 то 14
Матни Навиштаҳо – Ҳамчун бандагони Худо зиндагӣ кунед.
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Бо вуҷуди он, ки масеҳиён бегонагон ва ғарибон дар ин ҷаҳонанд, онҳо бояд ба ҳокимиятҳои заминӣ итоат кунанд, зеро инро Худо мехоҳад. Бандагон бояд ба оғоёни худ итоат кунанд, ва вазифаи худро софдилона ба ҷо оваранд (оят. 11-20). Намунаи чунин итоаткорӣ Исои Масеҳ аст (оят. 21-25).
21 Зеро ки шумо барои ҳамин даъват карда шудаед, чунки Масеҳ низ барои шумо уқубат кашида, ба шумо намунаи ибрат боқӣ гузошт, то ки аз паи Ӯ равона шавед: 22 Ӯ гуноҳе накардааст, ва дар забонаш макре набуд; 23 Гирифтори бадгӯӣ гардида, Ӯ ҷавобан бадгӯӣ намекард; азоб кашида, таҳдид намекард, балки Худро ба Довари Одил месупурд; 24 Ӯ шахсан гуноҳҳои моро дар Бадани Худ ба дор бардошт, то ки мо аз гуноҳҳо фориғ шуда, барои адолат зиндагӣ кунем: шумо аз ҷароҳатҳои Ӯ шифо ёфтед. 25 Зеро ки шумо мисли гӯсфандони гумшудае будед, лекин ҳоло сӯи Чӯпон ва Нозири ҷонҳои худ баргаштаед.
Дарсҳои Худо
Оят. 13-15. Мо бояд ба ҳокимиятҳои боло итоат кунем, аз ҷониби Ҳаққи Таоло муқа ррар карда шуда, ба ин восита итоаткории худро ба Худованд нишон медиҳем. Аммо ин ҳушёрии рӯҳониро талаб мекунад, то ба ҳокимияти заминӣ бештар аз Худо хизмат накунем. Биёед дар ҳаққи роҳбарони мамлакатамон дуо кунем, то овози Худо ро бишнаванд (1 Под. 15:22-24).
22 Ва Самуил гуфт: «Оё барои Худованд курбониҳои сӯхтанӣ ва забҳҳо ончунон матлуб аст, чунон ки шунидани овози Худованд? Шунидан, охир, аз забҳ хубтар аст, ва гӯш андохтан — аз чарбуи кӯчқорон. 23 Зеро ки беитоатӣ мисли гуноҳи ҷодугарист, ва муқобилият — мисли бутпарастӣ. Азбаски ту каломи Худовандро рад кардӣ, Ӯ низ туро аз подшоҳӣ рад кард». 24 Ва Шоул ба Самуил гуфт: «Ман гуноҳ кардам, зеро ки аз фармони Худованд ва аз суханони ту берун баромадам, чунки аз қавм тарсида, овози онҳоро шунидам. 1 Под. 15:22-24
Оят. 18-25 Зиндагӣ дар ҷаҳони бад ва бо дучори мушкилоти иҷтимоӣ, иқтисодӣ ё сиёсӣ, масеҳиён аксар вақт дучори азоб мегарданд. Агар ин азоб оқибати гуноҳи худи онҳо наб ошад, ин ба Худо писанд аст.
Дуо
Худои Муқаддас, мо дар ҷаҳони торик зиндагӣ мекунем! Ба мо ёрӣ расон, ки рӯҳан хирадманд ва фурӯтан бошем. Омин.