Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 5:1 то 14
- Маънои китоби 1 Петрус
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 1:1 то 12
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрос 1: 13 то 25
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 2:1 то 10
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 2:11 ба 25
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 3:1 то 12
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 3:13 то 22
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 4:1-11
- Нони Ҳаррӯза 1 Петрус 4:12 то 19
- Нони Ҳаррӯза – 1 Петрус 5:1 то 14
Рамаи Худоро бо ғайратона чӯпонӣ кунед.
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Роҳбарони ҷамъомад набояд дар зери фишор хизмат кунанд, на бо сабаби ғаразнок, балки бо меҳрубонӣ ва ғайрат. Онҳо даъват карда шудаанд, ки ба рамаи худ намунаи хуб нишон диҳанд. Масеҳиён бояд ба ягдигар бо муҳаббат хизмат кунанд ва худро дар хузури Худованд фурӯтан созанд.
Шахсе ки дар ҳаққи мо ғамхорӣ мекунад, имони моро дастгирӣ мекунад ва мустаҳкам мекунад (оят. 1-11).
12 Эй маҳбубон! Аз озмоиши оташе ки барои имтиҳони шумо фиристода мешавад, ҳайрон нашавед, ки гӯё воқеаи аҷибе ба шумо рӯй дода бошад, 13 Балки, модоме ки шумо дар уқубатҳои Масеҳ иштирок доред, шодӣ кунед, то ки дар вақти зуҳури ҷалоли Ӯ низ ба ваҷд оед ва хурсандӣ кунед. 14 Агар дар ҳаққи шумо ба хотири исми Масеҳ бадгӯӣ кунанд, хушо шумо, чунки Рӯҳи ҷалол, Рӯҳӣ Худо бар шумо қарор мегирад: онҳо Ӯро хорӣ медиҳанд, лекин шумо ҷалол медиҳед.
Дар хотимаи нома, бо дуо дар бораи осоиштагӣ дар Масеҳ, Петрус аз калисои Бобил (Рум) ва аз Марқӯс салом мерасонад.
Хислати Худо
10 Ба якдигар, ҳар яке аз рӯи бахшоише ки ёфтаед, ҳамчун муваккалони неки файзи гуногуни Худо хизмат кунед. 11 Касе агар сухане ба забон ронад, бигзор ҳамчун суханони Худо ба забон ронад; касе агар хизмат кунад, бигзор мувофиқи қуввате ки Худо ба вай медиҳад, хизмат кунад, то ки дар ҳама чиз Худо ба воситаи Исои Масеҳ ҷалол ёбад, ки Ӯро ҷалол ва салтанат то абад бод. Омин.
Худое, ки моро ба ҷалоли абадии Худ даъват кардааст, ранҷу азобҳои моро мебинад ва ба мо қувват мебахшад ва имонамонро устувор мегардонад. Бинобар ин, биёед диққати худро на ба азобҳои кӯтоҳ муддати заминӣ, балки ба Худои абадӣ равона кунем. Огоҳӣ аз бузургии Худо ба шахс кӯмак мекунад, ки то чӣ андоза душвориҳои мо, дар муқоиса бо Ӯ ночизанд.
Дарсҳои Худо
8 Пеш аз ҳама чиз ба якдигар муҳаббати пурзӯр дошта бошед, чунки муҳаббат гуноҳҳои зиёдро рӯпӯш мекунад; 9 Якдигарро бешикваю шикоят меҳмоннавозӣ кунед.
Агар мо рӯҳан бедор набошем, шайтон метавонад моро ба осонӣ «фурӯ» барад. Мо бояд дар имон далер ва қавӣ бошем, дар хотир дорем ки натанҳо мо барои Масеҳ азоб мекашем. Дар замони пайғамбар Илёс ҳафт ҳазор мардоне буданд, ки ба Баал саҷда накарданд. Дар ин рӯзҳо низ бародарону хоҳарони дур ё наздики мо, ба хотири Инҷил дар азобу уқубат сабр мекунанд.
Китоб бо кӯмаки Сило, ки дар хизмат ба Петрус ёрӣ мерасонд, навишта шудааст ва дар аввали солҳои 60-уми милодӣ сабт шудааст, то суханони илҳомбахшидаеро, ки мо имрӯз дорем, ба наслҳои оянда расонад (5:12).
Дуо
Худои меҳрубон, мо дар назди Ту фурӯтанем! Ва мо ба қувваю садоқати Ту боварӣ дорем. Омин.