Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Далило, Шимшӯнро ба васваса меорад

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Ба осонӣ ба васваса афтодани Шимшӯн, ки довари мардум буд, нишон медиҳад, ки ҷомеаи исроилиён то чӣ андоза фасотзада шуда буданд.

Шимшӯн дар Ғазза бо фоҳишае алоқаи ҷинсӣ мекард (14:1). Баъдтар ба Далило ошиқ шуд. Аз ин истифода бурда, фалиштиён ӯро водор карданд, ки аз Шимшӯн сирри қуввати ғайриоддии ӯро фаҳмад. Дар аввал Шимшӯн ба саволҳои вай ҷиддӣ аҳамият намедод ва ба саволҳои ӯ шухиомез ҷавоб медод. Аммо саволҳои Далило ҳар дафъа устувортар мешуданд, ҷавобҳои Шимшӯн ба ҳақиқат наздиктар мешуданд. Ниҳоят ӯ сирри худро ба вай ошкор кард (оят. 1-14).

Дарсҳои Худо

Шимшӯн занони фалиштиёнро дар Тимно дида (14:1), назди фоҳишае дар Ғазза даромад (оят.1) ва баъдтар ба Далило аз водии наҳри Шӯреқ ошиқ
шуд (оят.4).

Хоҳиши ҷинсии ӯ беш аз пештарааш идораи ӯро гирифт. Шимшӯн дигар на дар ҷустуҷӯи муҳаббати Худо буд, балки дар навозишҳои фалиштиён, торафт бештар ба сарзамине, ки бутпарастон зиндагӣ мекарданд, пеш рафтанд. Ин рафтори Шимшӯн ҳамчун мисоли равшани тарзи ҳаёти тамоми халқи Исроил хизмат мекунад, ки Худои худро тарк карда, бутҳои бегонаро парастиш мекарданд. Муҳаббат ба Худованд ва хизмат ба Ӯ ягона роҳест, ки ба ҳаёт ебарад.
Аммо Шимшӯн ва Исроил торафт аз Худо дур шуда, ба сӯи марг ҳаракат мекарданд.

Васвасаҳои Далило барои Шимшӯн ширин буданд. Лекин оқибати ин шириниҳо талхиву дард буд. Ин хислати маъруфи гуноҳ аст, ки дар аввал форам ва дилкаш менамояд, вале баъдтар мисли заҳри марговар зоҳир мегардад.

Зиндагии амалӣ

Шимшӯн бо аблаҳӣ бозӣ мекунад. Ба ҷои он ки аз васвасаҳо канорагирӣ кунад, бо онҳо бозӣ мекунад. Вай Далилоро масхара мекунад ва ӯро бо дурӯғҳо васваса менамояд. Муносибати онҳо ба он асос ёфтааст, ки кӣ метавонад ҳамдигарро беҳтар идора ва истифода барад. Норасоии эътимод, арзиш ва эҳтиром дар муносибатҳои онҳо нишон медиҳад, ки ин бо фалокат анҷом хоҳад ёфт. Дар бораи муносибати шумо чӣ гуфтан мумкин аст? Оё шумо мехоҳед пинҳон кунед ва дигаронро фиреб диҳед? Оё шумо шахсро барои манфиати худ истифода мебаред, ба ҷои он ки ӯро қадр намоед? Имрӯз шумо чӣ кор карда метавонед, то аз гуноҳ дурӣ ҷӯед ва дар канори чоҳ бозӣ накунед?