Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31

Нони ҳаррӯза - Китоби доварон

• Китоби Доварони Исроил
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
• Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
• Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
• Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25

Шимшӯн ва Далило – Шикоятҳои охирин

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Шимшӯн ба хоҳишҳои якрави Далило муқобилат карда натавонист ва тамоми асрори худро ба вай ошкор кард, ки дар натиҷа қувваи худро аз даст дода, ғуломи фалиштиён шуд. Аммо Худои Таоло ба ӯ имконияти охирин дод, то бо душманон ҳисобу китоб кунад.

Шимшӯн марде, ки Худо даъвад кардааст, то Исроилро аз фалиштиён наҷот диҳад, сирри мумтоз будани худро ба як зани бутпараст фош кард. Барои ин
Худои Таоло ӯро тарк кард ва душманон ӯро дастгир карда, чашмонашро кӯр карданд. Шимшӯн ба Худо дуо карда, аз Ӯ хоҳиш кард, ки қуввати худро боз як бори дигар баргардонад, то интиқоми худро бигирад. Худованд Шимшӯнро шунид ва ӯ биноеро, ки дар он чанд ҳазор фалиштиён ҷамъ омада буданд, фурӯ бурд (оят. 15-31).

Хислати Худо

Худои Таоло Рӯҳи Худро бар Шимшӯн рехта ба ӯ қуввати бузург бахшид. Вақте ки Шимшӯн ваъдаи мумтоз буданро шикаст, Худо ӯро тарк кард. Ва
маҳз ҳамин буд, ки ӯ қувватро аз даст дод. Агар ҳаёти имрӯзаи мо беқувват ва нотавон бошад, пас дар бораи сабабҳои ин фикр кардан лозим аст. Шояд мо бояд дуо гӯем ва аз Худо хоҳиш кунем, ки Ӯ ба назди мо баргардад.

Дарсҳои Худо

21 Ва фалиштиён ӯро дастгир карда, чашмонашро канданд, ва ӯро ба Ғазза оварда, бо занҷири дуқабатаи мисин бастанд, ва ӯ дар зиндон дастос мекард. 22 Ва мӯйсараш, ки тарошида шуда буд, аз нав баромадан гирифт. 23 Ва сарварони фалиштиён ҷамъ шуданд, то ки барои худои худ Доҷӯн қурбонии бузурге оварда, димоғчоқӣ кунанд, ва гуфтанд:

«Худои мо душмани мо Шимшӯнро ба дасти мо таслим намуд».

24 Ва чун қавм ӯро диданд, худои худро мадҳ карданд, зеро ки гуфтанд:

«Худои мо душмани моро, ки харобкунандаи замини мо буда, бисьёреро аз мо куштааст, ба дасти мо таслим намуд».

25 Ва чун димоғашон чоқ шуд, гуфтанд: «Шимшӯнро бихонед, то ки бозӣ карда, моро дилхуш гардонад». Ва Шимшӯнро аз зиндон оварданд, ва ӯ онҳоро дилхуш гардонид, ва ӯро дар миёни ду сутун гузоштанд.

Бутпарастон Шимшӯни кӯрро ба ашёи таҳқир ва масхара табдил доданд. Ва имрӯз аксаран рӯй медиҳад, ки Калисо ва роҳбарони он ҳадафи ҳамла ва таҳқири беасос аз расонаҳои ҷаҳонӣ мегарданд. Биёед барои тағирот ва барқарор кардани обрӯи пешвоён ва ҷомеаҳоямон дуо кунем.

Зиндагии амалӣ

Шимшӯн, ба ҷои ҷустуҷӯи иродаи Худо, ба рафторҳои худбинӣ ва хоҳишҳои шахсӣ майл мекунад. Вай бо қудрат ва қобилияте, ки Худо ба ӯ додааст, бо бепарвоӣ рафтор намуда, масъулияти худро нодида мегирад. Дар ниҳоят, ӯ барои қасос гирифтан аз душманонаш даст ба худкушӣ мезанад. Нақшаҳои Худо аз кӯшишҳои нокифояи инсонҳо берунанд. Имрӯз зиндагии беақлонаи Шимшӯн моро водор мекунад, ки аз худ бипурсем: оё мо ҳамеша дар пайравии хоҳишҳои худ фикр мекунем, ки ин роҳи мувофиқи хизмат ба Худост?

Худо моро даъват мекунад, ки аз худпарастӣ ва ҷустуҷӯи қудрат дур шавем. Роҳи Худо, ки ба наҷоти инсон равона шудааст, пур аз покӣ, фурӯтанӣ ва қурбонист. Агар имон бошад, муҳаббати Худо ва барқарории ростиро талаб мекунад, на фиребу худфиребиро.

Худовандо ба мо тавоноии тавбаи ҳақиқиро ато кун, то он ба тамоми Калисоҳои мо дохил шавад. Омин.