Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
- Китоби Доварони Исроил
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 1:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Китоби Доварон 1:22-36
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 2:11-23
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 3:12-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 4:11-24
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 5:19-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:1-10
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:25-40
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 7:15-25
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:1-12
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:13-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 8:29-35
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:1-6
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:7-21
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:22-45
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 9:46-56
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 10:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:12-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 11:29-40
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 12:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 13:15-25
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 14:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 15:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 16:15-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 17:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 18:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 6:11-24
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 19:10-21
- Нони Ҳаррӯза – Доравон 19:22-30
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:1-7
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:8-28
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 20:29-48
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:1-12
- Нони Ҳаррӯза – Доварон 21:13-25
Имони заиф ва ҷангҳои мағлубшуда
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Авлоди Юсуф шахсеро, ки ба онҳо ба гирифтани Байт – Ил кӯмак кард, раҳм карданд ва ӯро ҳамроҳи хешовандонаш раҳо карданд. Ин одамон ба замини дигар рафта, шаҳре сохтанд ва онро Луз номиданд, ки пештар Байт – Ил чунин номида мешуд (оят. 22-26).
Банӣ Менашше, Эфроим, Забулун, Ашер ва Нафтолӣ низ, ҳамаи қанъониёнро аз замини худ бадар наронданд ва дар миёни онҳо сокин шуданд. Ва банӣ – Дон ҳатто аз амӯриён (ба танг омада буданд).
Ҳамаи сокинони пештараи Қанъонро бадар наронданд, исроилиён бо ин тариқ беит-оатии худро нисбати Каломи Худо нишон доданд. (27-36).
Дарсҳои Худо
27 Ва банӣ‐Менашше аҳли Байт‐Шеон ва деҳоти онро, ва аҳли Таънак ва деҳоти онро, ва сокинони Дӯр ва деҳоти онро, ва сокинони Иблеом ва деҳоти онро, ва сокинони Маҷиддӯ ва деҳоти онро натавонистанд бадар ронанд, ва канъониён азм карданд, ки дар ин замин бимонанд. 28 Ва чун Исроил қувват гирифт, канъониёнро хироҷгузори худ гардонид, вале натавонист онҳоро бадар ронад. (1:27-28)
Бутпарастоне, ки аз Қанъон ронда нашуда буданд, дар байни исроилиён зиндагӣ мекарданд ва таъсири худро ба онҳо мерасонданд. Имони шумо чӣ гуна аст? Оё заифии имони шумо, шуморо водор намекунад, ки бо ин дунё созиш кунед?
34 Ва амӯриён банӣ‐Донро дар кӯҳсор фишор доданд, зеро онҳоро нагузоштанд, ки ба водӣ фурӯд оянд. 35 Ва амӯриён азм карданд, ки дар кӯҳи Ҳорас, дар Аёлӯн ва Шаалбим сокин бошанд; вале дасти хонадони Юсуф бар онҳо гарон омад, ва хироҷгузор гардиданд. 36 Ва ҳудуди амӯриён аз баландии Ақрабим, аз қуллаи он болотар буд. (1:34-36)
Дар натиҷаи беитоатӣ ба принсипҳои ҷангии Худо, банӣ Дон аз зулми амӯриён азоб мекашиданд ва наметавонистанд – дар замони меросии худ қарор гиранд. Дар ҷаҳони рӯҳонӣ ҳамин чиз рӯй медиҳад, агар мо бо ҷаҳон муросо карда созиш кунем, бо ин ё дигар роҳ таслим шуда, ба шикасти имонамон меоем. Таслим шудан ба гуноҳ, ҳатто дар чизҳои хурди ночиз, метавонад умуман ба имони мо зарар оварад. Ягона роҳи ғалаба бар гуноҳ – ин итоаткории пурра ба Каломи Худо мебошад.
