Забур 13 & 14 – Мулоҳиза оиди таронаҳои 13 ва 14
- Забур 1 – Хушбахтии одилон ва ҳалокати шарирон
- Забур 2 – Подшоҳе, ки ман дар он паноҳ мебарам.
- Забур 3 – Умед бастан ба мадади Худо
- Забур 4 – Дуои шоми Довуд
- Забур 5 – Дуои субҳи Довуд
- Забур 6 – Барои рӯҳи даҳшатбор дуо кунед
- Забур 7 – Ба Ту паноҳ мебарам
- Забур 8 – Шаъну шарафи инсоният
- Забур 9 – Суруди пурсурури Довуд
- Забур 10 – Худованд асоси одил аст
- Забур 11 – Каломи Худо рост аст
- Забур 12 – Тарс ва эътимод
- Забур 61- Умеди мо дар Худованд аст
- Забур 62 – Нони Ҳаррӯза
- Забур 63
- Забур 64
- Забур 13 & 14 – Мулоҳиза оиди таронаҳои 13 ва 14
Забур 13 – Кӣ метавонад наҷот диҳад?
Худованд аз осмон ба банӣ‐одам назар андохт,то бубинад, ки оё касе соҳибфаҳм ва толиби Худо ҳаст? (13:2)
Худо аз тахти осмонии Худ менигарад ва ғамхорӣ мекунад. Ӯ мехоҳад он касонеро, ки Ӯро шинохтан мехоҳанд, бубинад. Ӯ омода аст, ки шинохта шавад. Бисёр одамон аблаҳона фикр мекунанд. Онҳо чунин рафтор мекунанд, ки гӯё Худо воқеӣ нест ва ба Ӯ иҷозат намедиҳанд, ки ҳаёти онҳоро роҳнамоӣ кунад. Бисёриҳо мисли атеистҳои амалӣ зиндагӣ мекунанд, зеро гӯё Худо нест ва худ ба хости худ зиндагӣ доранд.
Аз нуқтаи назари Худо, ҳама фосид ва аз Ӯ дур боқӣ мемонанд. Ҳеҷ кас фаҳмиш надорад ва ё оқилона амал намекунад. Онҳо ба ҳузури Худо ва Каломи Ӯ гӯш намедиҳанд. Ҳар яке бо роҳи худ меравад.
Кӣ метавонад наҷот диҳад?
Бе Худо мо бо тарс ва номуайянӣ зиндагӣ мекунем, вале Худо паноҳ ва наҷоти мост. Мо наметавонем худи худро наҷот диҳем ва ё сазовори он шавем. Мо бояд ба Худо нигарем ва Ӯро биҷӯем, то ки паноҳгоҳи мо гардад
Ҷои наҷот ва сарчашмаи умеди заминӣ шаҳри Ерусалим аст. Дар ҳамин ҷо Наҷотдиҳанда мурд, то моро наҷот диҳад ва аз гуноҳ ва шарми мо раҳоӣ бахшад. Ба мо лозим нест, ки ба ҷои дигар назар кунем. Нақшаи Худо аллакай муқаррар шудааст, ва мо бояд бубинем, ки Ӯ чӣ гуна ба корҳои инсоният дахолат кард, то наҷоти комил ва абадиро дар Масеҳ таъмин намояд.
Сион — шаҳри Ерусалим аст. Ин номи шаҳр пеш аз замони Довуд буд ва дар Забур зиёда аз 40 маротиба истифода шудааст, то нишон диҳад, ки Худо наҷоти Худро дар куҷо қарор медиҳад.
Худовандо, маро наҷот деҳ ва имрӯз маро роҳнамоӣ намо. Диламро аз беақлӣ дур гардон ва бигзор, ки шараф ва муҳофизати туро, ки бо таваккал ба наҷоти Ту меояд, бубинам.
Забур 14 – Бо Худо зистан
Худовандо! Кист, ки дар хаймаи Ту иқомат намояд? Кист, ки дар кӯҳи муқаддаси Ту сокин шавад? (Забур 14:1)
Кӣ метавонад бо Худо сокин бошад? Ин таронаи Забур посух ба ин савол медиҳад. Бисёриҳо шояд фикр кунанд: оё мо воқеан метавонем он гуна зиндагӣ кунем, ки гӯё Худо ба мо наздик аст? Аммо дар муҳаббати аҳди Худо, мо даъват шудаем, ки бо Ӯ ба таври доимӣ зиндагӣ кунем. Мо метавонем бо Ӯ ҳамроҳ ва мувофиқ рафтор кунем, зеро Ӯ моро пазируфтааст ва ба оилаи рӯҳонии Худ шомил намудааст.
Меъёр барои касе, ки бо Худо сокин мешавад, хеле баланд аст. Танҳо бо кӯмаки Худо ва ба таври рӯҳонӣ ин гуна зиндагӣ мумкин мегардад. Биёед бубинем, ки вақте бо Худо мемонем, чӣ гуна бояд зиндагӣ кунем.
Дар ин ҷо рӯйхате ҳаст, ки нишон медиҳад шахси бо Худо зистакарда чӣ гуна бо дигарон дар ҷомеа муносибат мекунад: бо ростгӯӣ сухан мегӯяд, ба дигарон тӯҳмат намекунад, ва бо муридони Худо бо эҳтиром рафтор мекунад. Ӯ ҳатто ба зарари худ ваъдаи додаашро иҷро мекунад.
Аз ин рӯ, ӯ суханони худро назорат мекунад ва бо дигарон бо одоб ва адолат муносибат мекунад. Санҷиши дигари муҳим — муносибат бо молу мулк ва пул мебошад. Оё шумо дигаронро истифода мебаред ва беадолатона қарз медиҳед? Оё ба хотири фоида ришва меҷӯед, то натиҷаро ба нафъи худ гардонед? Ростқавлӣ аз суханони мо оғоз меёбад, сипас ба рафтори мо мегузарад ва ниҳоят дар муносибат бо молу сарват намоён мегардад.
Шахсе, ки чунин амал мекунад, аввал мефаҳмад, ки ин сифатҳо — кори дасти Худованданд ва аз Худ сарчашма мегиранд. Ин хислатҳо дар инсон худ ба худ пайдо намешаванд. Аз ин рӯ, чунин шахс дар паноҳи Худо қарор дорад ва ба ларза нахоҳад афтод. Ин маънои онро надорад, ки мушкилие ба сари ӯ намеояд, балки маънои онро дорад, ки дар сукунат бо Худо касе рад намешавад ва дар Ӯ амн мемонад.
Худованд, ин хислатҳои ростқавлиро дар сухан, рафтор ва муносибат бо мол дар ман биофар. Маро устувор гардон, то муҳофизати ҳамешагии Туро эҳсос намоям.