Забур 28 — Овози Худованд
- Забур 1 – Хушбахтии одилон ва ҳалокати шарирон
- Забур 2 – Подшоҳе, ки ман дар он паноҳ мебарам.
- Забур 3 – Умед бастан ба мадади Худо
- Забур 4 – Дуои шоми Довуд
- Забур 5 – Дуои субҳи Довуд
- Забур 6 – Барои рӯҳи даҳшатбор дуо кунед
- Забур 7 – Ба Ту паноҳ мебарам
- Забур 8 – Шаъну шарафи инсоният
- Забур 9 – Суруди пурсурури Довуд
- Забур 10 – Худованд асоси одил аст
- Забур 11 – Каломи Худо рост аст
- Забур 12 – Тарс ва эътимод
- Забур 13 & 14 – Мулоҳиза оиди таронаҳои 13 ва 14
- Забур 15 & 16 — Худо паноҳгоҳи ман аст
- Забур 17 – Шукр кунед – Худо наҷот медиҳад
- Каломи Худо – Забур 18
- Худо Подшоҳ аст – Забур 19 & 20
- Забур 21:1-19 – Азоби Масеҳ
- Забур 22 – Чӯпони ман
- Забур 23 – Кӣ метавонад ба Худо наздик шавад?
- Забур 24 – Роҳи Худо ё роҳи хиҷил
- Забур 25 – Беайбии маро санҷед
- Забур 26 – Худованд нури ман
- Забур 27 — Худованд паноҳгоҳи амни ман аст.
- Забур 28 — Овози Худованд
- Забур 29 – Наҷот: ҳаёт дар Худост
- Забур 30 — Умедворони Худованд хиҷил намешаванд
- Забур 61- Умеди мо дар Худованд аст
- Забур 62 – Нони Ҳаррӯза
- Забур 63
- Забур 64
Таронаи Забур бо даъвати ибодати ягонагии Худо оғоз мешавад ва тамоми мавҷудоти осмонро даъват мекунад, ки Ӯро ҳамду сано гӯянд. Ваҳйи Худо ба қудрати бузурги табиат монанд аст. Ҳафт маротиба худшиносии Худо бо раъд бар болои обҳо алоқаманд мешавад. Овози Ӯ — ваҳйи Каломи Ӯст. Худо дида намешавад, вале қудрати Ӯ шунида ва мушоҳида мешавад.
Ҳангоми кофтани маънои амиқи «фарзандони Худо» (28:1), баъзе муфассирон мегӯянд, ки ин сухан ба фариштагон дар ҳузури Худо дахл дорад. Аммо ҳамон истилоҳ дар Такрори Шариат 32:8 низ истифода мешавад, ки ба инсоният ишора мекунад. “Ҳангоме ки Ҳаққи Таоло ба халқҳо амлок дод, ҳангоме ки Ӯ банӣ‐Одамро пароканда кард, Ӯ ҳудуди қавмҳоро мувофиқи шумораи банӣ‐Исроил муқаррар намуд.” (Такрори Шариат 32:8, KM99).
Истифодаи номи «эй Худованд» дар ин Забур (17 маротиба) аҳди садоқати Худоро бо инсоният нишон медиҳад. Мо ба сурати Ӯ офарида шудаем ва Ӯро парастиш мекунем.
Ба ибораи дигар, мо бо Худо робита дорем ва овози Ӯро мешунавем. Мо даъват шудаем, ки мисли Ӯ бошем — ба ҳамин маъно фарзандони Ӯ ҳастем.
Ваҳйи қудрати Худо наздик аст. Рӯҳҳои осмонӣ бояд худро барои қабули он бо тамоми намоишҳои зоҳирие, ки қодиранд, омода созанд. Мо низ, ки ба сурати Ӯ офарида шудаем, бо тарсу эҳтиром нигоҳ карда, Яҳуваро ҳамду сано мегӯем. Номи аҳди риоякунандаи Худо дар ин тарона 16 маротиба такрор мешавад, то нишон диҳад, ки ваҳйи Ӯ чӣ гуна моро ҳидоят мекунад. Номи Ӯ — Яҳува, нишон медиҳад, ки Ӯ ба аҳди худ бо халқи худ вафо мекунад ва ба онҳо сухан мегӯяд. Ӯ Худои зинда аст, ки мехоҳад бо мо муносибати наздик дошта бошад.
Овози Худованд
Овози Худованд бар обҳост (28:3) — қудрати офариниш.
Овози Худованд пурқувват аст (28:4) — овозе, ки ҷаҳонро ба ҳаракат меорад.
Овози Худованд пуршукӯҳ аст (28:4) — намоиши зебоӣ ва шараф.
Овози Худованд арзҳоро мешиканад (28:5) — дарахтони пурқувватро мешиканад.
Овози Худованд забонаҳои оташро чақмоқ мезанонад (28:7) — раъд ва барқро тақсим мекунад.
Овози Худованд биёбонро меларзонад (28:8) — ҳатто биёбонро ба ларза меорад.
Овози Худованд оҳуёнро ба дарди зоиш меандозад (28:9) — бо вуҷуди офатҳои табиӣ, Худо таваллуди навро иҷозат медиҳад.
Овози Худо дар қудрати тавонои худ мисли барқ медурахшад, вале Ӯ дар болои обҳо нишастааст. Подшоҳии Ӯ ба мардум баракат, сулҳ ва оромӣ мебахшад. Ӯ соҳибихтиёр аст, вале ҳамзамон наздик аст. Ӯро бояд бо эҳтиром тарсид, аммо Ӯ ҳамзамон манбаи баракат аст. Дар аҳд, Худо сухан мегӯяд ва баракат медиҳад.
Ҳамчун шахсе, ки Худоро мепарастад, мо дар ҳайрат меистем ва ба овози Ӯ гӯш медиҳем. Мо аз Ӯ оромӣ ва баракат меёбем.
Дар қудрати пурҷалоли Худованд, Забур бо ибодати Ӯ дар рӯи замин оғоз ва анҷом меёбад. Мо ба Худо саҷда мекунем, зеро Ӯ сазовор аст ва ҷалоли Худро ошкор кардааст.
Худовандо, ман ба Ту ташаккур мекунам, ки сухан мегӯӣ ва қудрати худро нишон медиҳӣ. Ту Худои аҷиб ҳастӣ ва бо намоиши қудрати худ бар табиат ва бо суханони ширини худ дар Каломи Муқаддас бо ман муошират мекунӣ. Ман имрӯз Туро мепарастам ва Туро ҷалол медиҳам.