Исо Худованд аст – Қулассиён 1:15-20

January 26, 2025 Nakhati Jon 89 Views 0 Comments Библия, Китоби Муқаддас

This entry is part 5 of 15 in the series Китоби Қӯлассиён

Афзалияти Худованди Исо

Кӯлассиён 1:15-17 – 15. Ӯ сурати Худои нонамоён ва нахустзодаи тамоми махлуқот аст, 16. Чунки ҳама чиз дар осмон ва бар замин, ҳар чизи намоён ва нонамоён, хоҳ тахтҳо, хоҳ салтанатҳо, хоҳ сарвариҳо ва хоҳ ҳукуматдориҳо, дар Ӯ офарида шудааст; ҳамааш ба воситаи Ӯ ва барои Ӯ ба вуҷуд оварда шудааст. 17. Ва Ӯ пеш аз ҳама чиз аст, ва ҳама чиз дар Ӯ вуҷуд дорад.

Оё Масеҳ барои мо зуҳури Худост?

Оре, Исо Масеҳ зуҳури Худост. Ӯ «сурати Худои нонамоён» аст, яъне таҷассуми комили Худо. Ӯ ба ҷаҳон омад, то мо Худоро бубинем ва бишносем.

Оё Исо аз офаридаҳо болотар аст?

Бале, ояти 15 мегӯяд, ки Ӯ «нахустзодаи тамоми махлуқот» аст, яъне Ӯ мавқеи аввалиндараҷаро нисбат ба тамоми офаридаҳо дорад. Ин маънои онро надорад, ки Ӯ махлуқ аст, балки Ӯ болои ҳама мавҷудот ҳукмронӣ мекунад.

Оё Исо фариштаҳоро офаридааст?

Бале, ояти 16 таъкид мекунад, ки ҳар чизи намоён ва нонамоён, аз ҷумла фариштаҳо, ба воситаи Ӯ офарида шудаанд.

Оё Исо абадӣ аст?

Бале, ояти 17 мегӯяд, ки Ӯ «пеш аз ҳама чиз аст», яъне Ӯ вуҷуд дошт, пеш аз он ки чизе офарида шавад. Ин исбот мекунад, ки Ӯ абадист.

Оё Исо Офаридгор аст?

Бале, ҳама чиз ба воситаи Ӯ ва барои Ӯ офарида шудааст (Кӯлассиён 1:16). Ин маънои онро дорад, ки Ӯ Офаридгори комил аст.

Оё офариниш ба воситаи Исо нигоҳ дошта мешавад ва ҳама чиз ба воситаи Ӯ пайваст мешавад?

Бале, ояти 17 мегӯяд, ки «ҳама чиз дар Ӯ вуҷуд дорад», яъне Ӯ ҷаҳонро идора мекунад ва ҳамаро нигоҳ медорад.

Оё Исо илоҳияти комил дорад?

Бале, Ӯ Худои комил аст ва болои ҳама ҳукмронӣ мекунад.

«Ки Ӯ сари ҳар сарварӣ ва ҳукуматдорист» – ин чӣ маъно дорад?

Муаллимони козиб фалсафа ва урфу одатҳои инсонро таълим медоданд, аммо Павлус таъкид мекунад, ки Исо Масеҳ сарвари тамоми қудратҳо ва ҳукуматдорҳост. Ӯ болои ҳама ҳукмронӣ мекунад, ва мо бояд ба Ӯ итоат кунем.

Исо – зуҳури Худо

«Ки Ӯ сурати Худои нонамоён» – ин маънои онро дорад, ки ба воситаи Исо Масеҳ Худо ба мо ошкор шудааст. Ӯ ҳамчун таҷассум ва зуҳури Худо ба ҷаҳон омад. Ин ба Ибриён 1:3 шабоҳат дорад: «Писараш, ки дурахши ҷалол ва мазҳари моҳияти Ӯ аст…»

Чаро Худованд Исои афзалият дорад?
• Ӯ Офаридгор аст – ҳама чиз ба воситаи Ӯ офарида шудааст (Кӯлассиён 1:16).
• Исо сари ҳама чиз аст – ҳама мавҷудот ба Ӯ тобеъанд.
• Ӯ ҷаҳониро нигоҳ медорад – ҳама чиз ба воситаи Ӯ пайваст ва устувор мемонад (Кӯлассиён 1:17).
• Ӯ мақсад ва маркази ҳама чиз аст – ҳама чиз барои ҷалоли Ӯ офарида шудааст.

Исо Масеҳ Офаридгор, Подшоҳ ва Наҷотдиҳандаи мо аст. Мо ба чизи дигаре ниёз надорем – Ӯ сарвари ҳама чиз аст!

Афзалияти Исои Масеҳ

Исои Масеҳ шахси аввалин, муҳимтарин ва болотар аз ҳама аст, ҳам дар дунёи рӯҳонӣ ва ҳам дар ҷаҳони моддӣ. Ӯ беҳтарин миёни ҳама махлуқот мебошад. Вақте мегӯем, ки дар Ӯ, ба воситаи Ӯ ва барои Ӯ, ин маънои онро дорад, ки тамоми офариниш аз Ӯ сарчашма мегирад. Ин ибора нишон медиҳад, ки офариниш маҳсули ирода ва ҳикмати Ӯст.

Мавқеи Падар, Писар ва Рӯҳулқудс
• Падар ҳамчун роҳбар ва манбаъ,
• Писар ҳамчун офаридгор ва татбиқкунандаи нақша,
• Рӯҳулқудс ҳамчун қувваи ҳаётбахш ва нигоҳдоранда.

Онҳо бо ҳам муттаҳиданд ва ҳеҷ рақобат ё ихтилофе байни онҳо вуҷуд надорад. Онҳо дар якҷоягӣ амал мекунанд, зеро як Худо ҳастанд.

Исо – зуҳури ҳикмат ва дониш

Худо бо ҳикмат ва дониши худ Исои Масеҳро фиристод. Вақте Ӯ ба ҷаҳон омад, рост ба мардум эълон накард, ки «Ман Худо ҳастам», зеро яҳудиён ин суханонро қабул намекарданд ва метавонистанд Ӯро пеш аз вақт ба қатл расонанд. Ба ҷои ин, Ӯ бо масалҳо ва рамзҳо сӯҳбат мекард, то ҳақиқатро ошкор созад.

Номҳои Исои Масеҳ ва маънои онҳо

Исо худро чунин муаррифӣ мекунад:
• «Ман роҳ ҳастам» – танҳо ба воситаи Ӯ мо метавонем ба Худо бирасем.
• «Ман ҳақиқат ҳастам» – Ӯ ҳақиқати мутлақ ва сухани зиндаи Худост.
• «Ман ҳаёт ҳастам» – ҳаёти ҷовидонӣ аз Ӯ сарчашма мегирад.
• «Ман нони ҳаёт ҳастам» – Ӯ озуқаи рӯҳонии мост.
• «Ман оби ҳаёт ҳастам» – Ӯ ташнагии рӯҳонии моро мешиканад.
• «Ман нури ҷаҳон ҳастам» – Ӯ моро аз торикӣ ба рӯшноӣ мебарад.
• «Ман ҳастам» – ин исми муқаддаси Худост, ки ба Худо тааллуқ дорад (Хуруҷ 3:14).

Ҳангоми баҳс бо яҳудиён, Ӯ гуфт: «Ман ҳастам, пеш аз он ки Иброҳим буд» (Юҳанно 8:58). Ин нишон медиҳад, ки Ӯ абадӣ ва аз ҳама болотар аст.

Исои Масеҳ – офаридгори ҳама чиз

Уоррен Вирсби мегӯяд: «Вақте сухан дар бораи офариниш меравад, Исои Масеҳ сабаби асосӣ (нақшаи офариниш), сабаби амалӣ (офаридгори воқеии ҷаҳон) ва сабаби ниҳоӣ (ҳама чиз барои ҷалоли Ӯ офарида шудааст) мебошад».

Масеҳ болотар аз ҳама

Исои Масеҳ дар мақоми баландтарин қарор дорад:
• Болотар аз фариштагон – онҳо Ӯро ибодат мекунанд (Ибриён 1:6).
• Болотар аз инсонҳои шариф ва пайғамбарон.
• Болотар аз подшоҳон ва қаҳрамонон.
• Болотар аз ҳама қудратҳо ва ҳукмронӣ мекунад.

Исои Масеҳ Подшоҳи комил ва Наҷотдиҳандаи мост!

Қӯлассиён 1:17 – Ӯ пеш аз ҳама чиз аст

“Ва Ӯ пеш аз ҳама чиз аст, ва ҳама чиз дар Ӯ вуҷуд дорад.”

Ояти 17 изҳороти дар оятҳои 15 ва 16 овардашударо дар бораи Офаридгор будани Исо ҷамъбаст мекунад. Изҳороти оддӣ, вале пурмаъно: Исо пеш аз ҳама чиз аст ва ҳама чиз ба воситаи Ӯ муттаҳид мешавад. Исо бо мурури замон Худо нашудааст – Ӯ аз азал Худост. Ӯ ба шакли инсон дар ҷаҳон зоҳир гардид, аммо ҳувияти илоҳии Ӯ ҳаргиз тағйир намеёбад.

1. Исо пеш аз ҳама чиз аст

Изҳороти аввал Исо Масеҳро дар робита бо вақт нишон медиҳад, яъне пеш аз офариниш Ӯ вуҷуд дошт. Ӯ аз абадият аст. Инчунин, маънои онро дорад, ки Ӯ аз ҳама болотар ва бузургтар мебошад.

2. Ӯ ҳама чизро якҷоя нигоҳ медорад

Ҷумлаи дуюм нишон медиҳад, ки чӣ тавр офариниш устувор боқӣ мемонад. Ӯ ҳама чизро якҷоя нигоҳ медорад ва идора мекунад. Ба ибораи дигар, Исо – он шахсест, ки ҳама чизро муттаҳид месоза. Ӯ нигаҳбони офариниш мебошад ва тамоми ҳастиро дар ҳамбастагӣ нигаҳ медорад.

Аз нуқтаи назари илм, атомҳо аз се қувваи асосӣ нигоҳ дошта мешаванд:
• Қувваи электромагнитӣ, ки электронҳоро ба атом пайваст мекунад.
• Қувваи пурқуввати ядрой, ки протонҳо ва нейтронҳоро дар ядро нигоҳ медорад.
• Қувваи сусти ядрой, ки раванди вайроншавии атомро назорат мекунад.

Ин тавсифоти илмӣ танҳо механизмҳоро нишон медиҳанд, аммо манбаи ҳақиқии ҳамаи ин қувваҳо кист? Мо ҳамчун имондорон медонем, ки Исо ҷаҳонро нигоҳ медорад ва онро идора мекунад.

3. Пешгуфтор ба оятҳои 18–20

Изҳороти охирини ояти 17 ҳақиқатҳои дар оятҳои 18 то 20 овардашударо пешгӯӣ мекунад. Инҳо аҳамияти Исо ҳамчун Сардори калисо ва Манбаи наҷот нишон медиҳанд.

Хулоса

Худовандо, мо ба Ту сипосгузорем, ки ҷаҳонро нигоҳ медорӣ!
Мо медонем, ки Ту Офаридгор ва Нигоҳбони ҳама чиз ҳастӣ.
Қувва ва қудрати Ту ҳама чизро дар тартибот нигаҳ медорад

Нахустзода

18 Ва Ӯ сари бадан, яъне Калисо аст; Ӯ навбар ва нахустзода аз мурдагон аст, то ки дар ҳама чиз Ӯ аввалин бошад.
19 Зеро писандидаи Худо ҳамин буд, ки тамоми илоҳият дар Ӯ сокин бошад. (Қӯлассиён 1:18-19)

Калимаи «нахустзода» маънои шахсеро дорад, ки аз мурдагон эҳё шудааст, на дар робита бо вақт, балки бо мавқеи муҳим. Ин калима ба аҳамияти шахс дар ҷойгоҳи худ ишора мекунад, на ҳатман ба он, ки кӣ аввалин эҳё шудааст. Исо аввалин касест, ки аз мурдагон эҳё гардид ва муҳимтарин шахс дар байни ҳамаи эҳьошудагон аст.

1. Исо – Сари Калисо

Ояти 18 мегӯяд: «Ӯ сари бадан, яъне Калисост», ки маънояш он аст, ки Ӯ сари ҷамоати имондорон мебошад.
Калимаи «Калисо» аз юнонӣ гирифта шуда, дар асрҳои 1-2 ба форсӣ ва тоҷикӣ ҳамчун «калисо» тарҷума шудааст. Дар асл, маънои аслии он «ҷамъомад» ё «гурӯҳе, ки барои Худо даъват шудааст» мебошад. Калисо барои мақсади Худованд хонда шудааст ва ҳамае, ки ба сӯи Ӯ даъват шудаанд, Ӯро ситоиш мекунанд.

2. Исо – Нахустзода аз мурдагон

Оят мегӯяд: «Ӯ навбар ва нахустзода аз мурдагон аст».
Яъне Ӯ аввалин шахсест, ки аз марг зинда шуд ва дигарбора намемирад. Исо дар ҳама чиз аввалин ва аз ҳама муҳим аст. Калимаи юноние, ки дар инҷо истифода шудааст, нишон медиҳад, ки Ӯ пас аз марг зинда гардид ва танҳо Ӯ метавонад дар ҳама чиз мавқеи аввалро дошта бошад.

3. Исо – Офаридгор ва Ҷовидон

Оятҳои 15-18 нишон медиҳанд, ки Исо офаридгор аст. Агар Ӯ офаридгор бошад, пас Ӯ аз ҳама болотар аст ва азалӣ, яъне ҷовидонӣ мебошад. Агар Ӯ ҷовидонӣ бошад ва ба мо наҷоти комил диҳад, пас чаро мо аз паси чизҳои дигар равем? Чаро шахси дигареро пайравӣ кунем ё мазҳаби дигареро ҷустуҷӯ кунем, дар ҳоле ки медонем, ки Исо аз ҳама болотар аст?

4. Илоҳияти комили Исо

Ояти 19 мегӯяд: «Зеро писандидаи Худо ҳамин буд, ки тамоми илоҳият дар Ӯ сокин бошад».
Ин маънои онро дорад, ки Исо тамоми пурагии илоҳиятро дорост, чунки Ӯ Худост. Дар шахсияти Ӯ тамоми пуррагии илоҳият қарор дорад. Ҳама чизеро, ки дар бораи Худо бояд бидонем, мо дар шахсияти Исои Масеҳ мебинем.

Худои ноаён дар шахсияти Исо ошкор шуд. Яъне Худое, ки бо чашм дида намешавад, дар шахсияти Исои Масеҳ намоён гашт. Ин таълимоти дуруст аст, ки Китоби Муқаддас онро таъкид мекунад.

5. Худои се Шахсият, аммо як Зот

Оят мегӯяд, ки «тамоми илоҳият дар Ӯ сокин бошад», аммо баъзе одамон иштибоҳан фикр мекунанд, ки Исо ва Падар як шахс ҳастанд. Ин дуруст нест. Исо Худост, Падар низ Худост, аммо онҳо шахсияти алоҳида доранд. Онҳо як шахс нестанд, балки як зоти рӯҳонӣ ва моҳиятан як мебошанд.

6. Исо – Пурра ва Комил

Калимаи «сокин бошад» маънои онро дорад, ки Исо доимӣ аст, комил аст ва дар Ӯ ҳеҷ камбудӣ вуҷуд надорад. Ҳама чиз дар Ӯ вуҷуд дорад.

Хулоса:
• Исо сари Калисо аст.
• Ӯ нахустзода аз мурдагон ва аз ҳама болотар аст.
• Ӯ офаридгор ва ҷовидонӣ мебошад.
• Тамоми пурагии илоҳият дар Ӯ қарор дорад.
• Ӯ комил ва доимӣ аст.

Исо мавқеи аввалро дар ҳама чиз дорад ва ҳеҷ чиз наметавонад Ӯро иваз кунад ё аз Ӯ муҳимтар гардад! ✨

«Сокин шудан» маънои доимӣ будан, комил будан ва пуррагиро дорад. Дар Ӯ тамоми қувват ва қудрати Илоҳӣ вуҷуд дорад. Ӯ комилан Илоҳист, ва дар Ӯ тамоми илоҳиёт сокин аст. (Қӯлассиён 2:9)

Худовандо, ба Ту шукр мекунам, ки Худро ошкор кардӣ. Имон ва фаҳмиши маро дар бораи кӣ будани Ту афзоиш деҳ, то ки ҳамеша бо Ту бимонам.

Бо Хуни Ӯ дар салиб

“Ва ба воситаи Ӯ ҳама чизро бо Худ оштӣ дода, бо хуни салиби Ӯ осоиштагиро барқарор намояд, яъне он чиро, ки бар замин аст, ва он чиро, ки дар осмон аст, ба василаи Ӯ оштӣ диҳад.” (Қӯлассиён 1:20)

Қаблан гуфта будем, ки барои наҷот ёфтан ду чиз хеле муҳим аст: Исо Масеҳ кист? ва Ӯ барои мо чӣ кор кард?

Дар ин ҷо, дар ояти 20, нишон дода мешавад, ки мо душмани Худо будем. Мо барои гуноҳҳои худ аз Худованд ҷудо будем. Ояти 21 низ инро тасдиқ мекунад: “Ва шуморо, ки як замон, ба сабаби майли шумо ба аъмоли бад, бегона ва душман будед…”

Яъне, мо гунаҳкор будем ва аз Худо дур будем. Аммо ба василаи Исои Масеҳ мо боз ба Худованд наздик шудем. Бо хуни Ӯ дар салиб, мо бо Худо оштӣ кардем. Ӯ на танҳо моро, балки тамоми махлуқотро ба сулҳ ва осоиштагӣ даъват мекунад.

“Бо ҳама кас, чи дар замин ва чи дар осмон, сулҳ баст.” (КМО)

Онҳое, ки ба Масеҳ имон меоранд ва иқрор мекунанд, ки: “Ман гунаҳкор ҳастам, ва Исо — Худованди ман аст,” онҳо сулҳи Худоро ба даст меоранд. Ин имконият танҳо барои онҳоест, ки имон меоваранд, на барои тамоми ҷаҳон.

Ҳама махлуқот таъсири гуноҳро эҳсос карданд. Гуноҳ ҷаҳонро вайрон кард ва он ба ислоҳ ниёз дошт. Вақте ки матн мегӯяд “Ҳама чиз”, ин маънои онро дорад, ки Масеҳ таъсири гуноҳро бартараф мекунад. Ӯ ҷаҳонро шифо хоҳад дод ва моро наҷот медиҳад. Тавре ки дар Каломи Худо омадааст, Ӯ бар ҳама чиз бартар аст.

Худовандо, ман дар гуноҳ будам ва душмани Ту. Ба Ту ташаккур мегӯям, ки маро бо қудрати марг ва эҳёи Масеҳ оштӣ додӣ. Омин.

Series Navigation<< Қуввати Худо – Қӯлассиён 1:11-14Сулҳ бо Худо – Қӯлассиён 1:21-29 >>