Ҳушаъ 8:1-14

Исроил тӯфонро дарав хоҳад кард

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо

Исроил ба қонунҳо ва аҳди Худо беэтиноӣ кард. Мардумаз Ӯ рӯй гардонда, барои худдар бутҳо ва давлатҳои ҳамсоядастгирӣ меҷустанд. Бинобарин, Худои Таоло қарор дод, ки онҳоро бо дасти яке аз ин халқҳо, ашшуриён, доварӣ кунад (оят.1-10).

Исроилиён қурбонгоҳҳои зиёде барои Худо сохтанд. Аммо қурбонии онҳо ба Ӯ писанд наомад. Онҳо инчунин шаҳрҳо ва қалъаҳои зиёди мустаҳкам сохтанд. Аммо онҳо онҳоро наҷот дода наметавонанд ва дар рӯзи доварии Худо истода наметавонанд (оят.11-14).

Хислати Худо

Оят.11-14. Азбаски Исроил Худоро фаромӯш кард, Худо ҳамаи гуноҳҳои онҳоро ба ёд овард, вале акнун онҳоро ҳамчун ҷазо баргардонад. Суханони аламовари Худовандро бишнавем: “Исроил Офаридгори худро фаромӯш кардааст..”, ки аз дилаш меояд, ба ишқи халқаш меафтад.

Дарсҳои Худо

2 Онҳо сӯн Ман истиғоса хоҳанд бурд: «Эй Худои ман! Мо, Исроил, Туро мешиносем». 3 Исроил некиро тарк кардааст,пас душман варо таъқиб хоҳад кард. 4 Онҳо подшоҳонро таъин карданд, вале на аз ҷониби Ман;сарваронро таъин карданд, вале бе розигии Ман;аз нуқра ва тиллои худ бутҳо барои худ сохтанд,то ки ба ҳалокат дучор шаванд. (8:2-4)

Сарфи назар аз он ки исроилиён бо лабони худ ба Худо имон меоварданд, бо аъмоли худ аҳд бо Ӯро вайрон карданд. Имони ҳақиқӣ на дар шинохтани
Худо ё эътироф кардани Ӯ ҳамчун Офаридгор, балки дар тарзи зиндагӣ, ки ба итоат кардан ба Каломи Худо асос ёфтааст, зоҳир мешавад.