Забур 11 – Каломи Худо рост аст
- Забур 1 – Хушбахтии одилон ва ҳалокати шарирон
- Забур 2 – Подшоҳе, ки ман дар он паноҳ мебарам.
- Забур 3 – Умед бастан ба мадади Худо
- Забур 4 – Дуои шоми Довуд
- Забур 5 – Дуои субҳи Довуд
- Забур 6 – Барои рӯҳи даҳшатбор дуо кунед
- Забур 7 – Ба Ту паноҳ мебарам
- Забур 8 – Шаъну шарафи инсоният
- Забур 9 – Суруди пурсурури Довуд
- Забур 10 – Худованд асоси одил аст
- Забур 11 – Каломи Худо рост аст
- Забур 12 – Тарс ва эътимод
- Забур 61- Умеди мо дар Худованд аст
- Забур 62 – Нони Ҳаррӯза
- Забур 63
- Забур 64
- Забур 13 & 14 – Мулоҳиза оиди таронаҳои 13 ва 14
Наҷот деҳ, эй Худованд, зеро ки порсо боқӣ намондааст;
зеро ки аз миёни банӣ‐одам аминон нест шудаанд. (11:2)
Дар байни инсоният вафо ва адолат аз байн рафтааст. Мардум танҳо роҳҳои нопокро эҳтиром мекунанд. Ин тарона бо ҳамин фикрҳо оғоз ва анҷом меёбад. Ҳаёт пур аз беадолатист ва касе боэътимод намондааст. Ин суханон моро водор мекунанд, ки ба Худо бигӯем: «Маро наҷот деҳ!»
Имрӯз мо кушторҳои мазҳабӣ, зӯроварии “қонунӣ”, ва дуздии иҷозатдодашударо мебинем. Нақшаи шайтон ин аст: куштан, дуздидан ва нобуд кардан. Аммо роҳи Худо дигар аст — Ӯ ҳаёт медиҳад, муҳофизат мекунад ва фоидаи ҷовидонро таъмин месозад.
Гӯш кун, ки Худо чӣ мегӯяд:
Суханони Худованд суханони покиза аст, нуқраест, ки дар кӯра аз хок тоза карда ва ҳафт карат гудохта шудааст. 8 Ту, эй Худованд, онҳоро нигаҳбонӣ хоҳӣ кард, аз ин насл то абад муҳофизат хоҳӣ намуд. (11:7-8 KM99)
Суханони поки Худо моро дар тарзи зиндагиамон тарбия медиҳанд. Ӯ ваъда додааст, ки ҳифз ва муҳофизат мекунад. Каломи Ӯ моро роҳнамоӣ хоҳад кард, то роҳи дурустро пеш гирем. Ҳузури Ӯ бо мост ва ба мо қувват медиҳад, ки аз шарри ҷаҳон халос шавем. Фарзандони Худо ҳар рӯз бо Падари Осмонии худ дар дуо гуфтугӯ мекунанд, ва Худо ба воситаи Каломи Худ бо фарзандонаш сухан мегӯяд.
Аз ҳамин сабаб, мо ҳар рӯз ба каломи Худо муроҷиат мекунем, то ки қавӣ гардем. Мо аз Ӯ кӯмак ва наҷот металабем. Худо бо Рӯҳи Худ бо мо мемонад. Ӯ моро танҳо нагузоштааст — Ӯ ба мо Каломи Худ ва Рӯҳулқудсро додааст, то моро муҳофизат кунад. Каломи Худо моро қодир месозад, ки ба дурӯғҳои атрофиён муқобилат кунем. Онҳо бо даҳони худ хушомад мегӯянд, вале мо ҳақиқатро медонем — ҳақиқате, ки дар каломи поки Ӯст. Каломи Худо беайб аст ва баръакси дурӯғҳое, ки моро иҳота кардаанд. Нуқрае, ки тоза карда шуда бошад, дар он рӯзҳо боэътимодтарин металл ҳисоб мешуд, аммо ҳақиқати Худо аз он ҳам боэътимодтар аст.
Худовандо, ман ба Каломи Ту барои муҳофизат ва нигоҳдории худ умед мебандам. Фақат Ту сухани пок мегӯӣ, ва ман мехоҳам, ки аз суханони Ту роҳнамоӣ гирам.