Забур 15 — Худо паноҳгоҳи ман аст
- Забур 15 — Худо паноҳгоҳи ман аст
Зеро ки Ту ҷони маро дар дӯзах нахоҳӣ андохт; нахоҳӣ гузошт, ки Куддуси Ту фаноро бубинад. (15:10)
Худо паноҳгоҳи мост ва мероси моро бо Худ ҳифз мекунад (15:5), ва моро аз марг раҳонӣ медиҳад (15:10). Биёед ба ин ду ҷанба назар андозем. Аввалан, Худо муҳофизи онҳост, ки ба Ӯ таваккал мекунанд. Дар ояти панҷум ишора ба сарзамин ва қисмати яҳудиён шудааст. Он чиро ки Худо ваъда додааст, ҳатман иҷро мекунад. Имрӯз мо дигар дар бораи замини фани ғам намехӯрем, зеро Малакути Худо бузургтар аст. Насиби Ӯ — ин наҷот, ҳаёти ҷовидонӣ ва ҳамроҳӣ бо Ӯст. Инҳо моро тасаллӣ медиҳанд ва ба пеш мебаранд.
Онон ки аз Худо рӯй мегардонанд, андӯҳи худро афзун месозанд. Забурнавис беақлии пайравӣ ба худоёни козибро зикр мекунад (15:4). “Кулфатҳои онҳое ки худои дигареро мепарастанд, афзун хоҳад шуд; қурбониҳои рехтании хунини онҳоро нахоҳам рехт, ва номҳои онҳоро ба забон нахоҳам овард.” (15:4).
Ба боварӣ ва шодмонӣ, ки дар пеши назари мост, нигар: Худовандро муборак мехонам, ки Ӯ маро ҳидоят намудааст; шабҳо низ ботинам маро меомӯзад.
Ҳамеша Худовандро пеши назари худ мебинам, зеро ки Ӯ ба ямини ман аст — фурӯ нахоҳам ғалтид. Мо бо итминон медонем, ки Худо бо мост.
Баъдан мебинем, ки Худо моро ба марг намесупорад. Ӯ бар марг ғолиб омад. Ояти 10 башоратест дар бораи марги Масеҳ: Ӯ дар салиб мурд, аммо дар қабр намонд. Ӯ пас аз се рӯз аз мурдагон эҳё шуд. Куддуси Худо фаноро нахоҳад дид. Ӯ дар қабр намемонад, балки зинда мешавад. Азбаски Масеҳ зинда аст, мо низ шод мешавем ва метавонем суханони ояти 11-ро ба кор барем: «Тариқи ҳаётро ба ман биомӯз: камоли шодиҳо ба ҳузури Туст, ва хушиҳо ба ямини Туст то абад.» Худо паноҳгоҳи мост.
Худовандо, роҳи худро ба ман нишон деҳ ва бигзор ҳар рӯзе, ки бо Ту роҳ равам, дар ҳузури Ту шодӣ ва умедро пайдо кунам.