Забур 23 – Кӣ метавонад ба Худо наздик шавад?

«Кист, ки ба кӯҳи Худованд барояд, ва кист, ки дар мақоми муқаддаси Ӯ биистад?» (23:3)

Ин тарона ҷашни ворид шудан ба ҳузури Худост. Ба таври анъанавӣ дар ибодат ва вақте ки фазо барои Худованд тақдис карда мешавад, истифода мегардад.

Худо кист ва кӣ метавонад ба Ӯ наздик шавад? Замин аз они Худованд аст ва ҳамаи сокинони он бояд Ӯро бишносанд. Ӯ бар болои об қарор дорад, ки Ӯро ҳамчун Офаридгор нишон медиҳад. Дар Ҳастӣ 1:1–2 мебинем, ки Рӯҳи Ӯ бар рӯи об парвоз мекард. Худо бо ҳикмати худ заминро бар об устувор сохт ва сарҳади хушкӣ ва баҳрро муайян намуд. Аз офариниши Ӯ мо ба сӯи бузургӣ ва қудрати Ӯ нигоҳ мекунем. Худо сазовори ситоиш аст.

Тасвири Худо дар ин ҷо нишон медиҳад, ки ҳамаи халқҳо метавонанд ба Ӯ баробар наздик шаванд. Ҳеҷ миллат ё забон бартарӣ надорад: ҳама бояд пеши Ӯ биёянд ва Ӯро парастиш кунанд. Танҳо бо файзи Худо мо метавонем дар бораи чунин наздикӣ фикр кунем. «Замин ва ҳар чӣ дар он аст, ҷаҳон ва сокинони он аз они Худованданд» (23:1).

Фазои ба Худо

Фазои ба Худо бахшидашуда муқаддас аст, зеро барои ибодат ҷудо шудааст. Пас, кист, ки метавонад ба Худо наздик шавад? Худо дар макони муқаддаси худ қарор дорад. Ӯ муқаддас аст, яъне барои кори дуруст бахшида шудааст. Танҳо бо файзи Ӯ мо наҷотро меёбем (23:5). Ӯ ба мо дил ва дастони пок медиҳад ва имкон медиҳад, ки ба ҳузури Ӯ боло равем. Худо дилҳои моро пок месозад, то Ӯро бидуни фиребу дурӯғ ҷустуҷӯ кунем.

Баракат аз Худованд ва хайр аз Худои наҷотдиҳандаи худ хоҳад ёфт. (23:5, KM99)

Имон ба Худо ба амалҳои мо дар ҷомеа таъсир мерасонад. Аксар вақт мо эътиқоди худро танҳо як масъалаи шахсӣ мешуморем. Аммо он дар дил оғоз шуда, дар дастҳо, суханон ва амалҳои мо зоҳир мешавад. Касе, ки Худоро мешиносад, баракат меёбад (23:5). Вақте ки Худо моро наҷот медиҳад, мо мефаҳмем, ки баракат дорем. Ҳар гоҳ ки мо худро ба Масеҳ, Наҷотдиҳандаи худ аз гуноҳҳо месупорем, сарчашмаи баракат аз Худо ҷорӣ мешавад.

Ҳангоми ҷустуҷӯи чеҳраи Худо (23:6), мо пазироии Ӯро меҷӯем. “Ин аст насли толибони Ӯ, толибони рӯи Ту, эй Худои Яъқуб! Село.” Ҳатто Яъқуб, ки фиребгар буд, рӯ ба рӯ бо Худо вохӯрд. Дар Ҳастӣ 32:30 гуфта шудааст, ки ӯ ҳузури Худоро дидааст. Ӯ бо Худо даст ба гиребон шуд ва чеҳраашро дид. Ин таҷриба ҳаёти ӯро дигар кард. Дидани чеҳраи Худо маънои онро надорад, ки Ӯ ба симои инсон маҳдуд аст, балки он аст, ки Ӯ наздик аст ва ҳузури Ӯ ба мо ошкор мегардад.

Зиндагӣ

Чӣ қадар муҳим аст, ки дарвозаи қавӣ дошта бошем! Дар Тоҷикистон, аксар вақт дарвозаи хона нишон медиҳад, ки шахс то чӣ андоза сарватманд ва муҳим аст. Ин аввалин чизест, ки меҳмон мебинад. Дар ояти 7 мо мебинем, ки Подшоҳи ҷалол аз дарвозаҳo ворид мешавад. Ин фазои ҷамъиятӣ бузургии Худоро ошкор мекунад. Ӯро пинҳон кардан мумкин нест, ва мо бояд пеши Ӯ саҷда кунем.

Баъдан калимаҳо аз Подшоҳи ҷалол сухан мегӯянд. Дар он замон ибодаткунандагон ба маъбад мебаромаданд ва он ҷо ҳузури Худо — ҷалоли Ӯ — пайдо мешуд. Дар ин ҷо бошад, сандуқи аҳд (нишонаи ҷалоли Худо дар маъбад) ба шаҳр ворид шуда, ғалабаро нишон медиҳад (23:9).

9 Эй дарвозаҳо, сарҳои худро баланд кунед! Ва эй дарҳои қадим, бардошта шавед! Подшоҳи ҷалол меояд! 10 Кист Ӯ, ин Подшоҳи ҷалол? — Худованди лашкарҳост, ки Ӯ Подшоҳи ҷалол аст. Село. (23:9-10, KM99)

Ҷалоли Худо ҳузури Ӯст, ки дар он мо вазнинии кӣ будани Ӯро эҳсос мекунем. Ҷавоби мо ибодат ва таъзим аст: мо пеши Ӯ саҷда мекунем.

Худовандо, Ту Подшоҳи ҷалол ҳастӣ. Ман мехоҳам ба ҳузури Ту биёям, то парастиш кунам ва тавоноии зиндагӣ барои Ту дошта бошам.