Author: Nakhati Jon

Мо имони худро пинҳон намедорем, балки онро дар амал зоҳир мекунем. Бо вуҷуди ин, дар зиндагӣ бо имони худ ба

Қонуни муҳаббат дар рафтор бо Исо маънои онро дорад, ки мо қасос намегирем, балки барои онҳое, ки моро таъқиб мекунанд,

Савганд ё қасам маънои лаънат кардан ё ба кор бурдани суханони бадро надорад, балки барои тасдиқи ҳақиқати гуфтаҳо истифода мешавад,

Қонуни Мусо мегӯяд: «Зино накун», аммо Исо ҳатто фикрҳои шаҳватангезро баробар ба зино медонад. Аввалан, бо Исо рафтор кардан маънои

Ин суханони Исо то имрӯз барои мо раҳнамоянд. Ӯ моро огоҳ мекунад: «Гумон макунед, ки омадаам Таврот ё суханони пайғамбаронро

Мо бо ҷомеаи атроф чӣ гуна муносибат дорем? Оё мо сулҳҷӯ ҳастем? Оё ҷомеа ба эътиқоди мо мухолифат мекунад? 9

Бо Масеҳ рафтор кардан маънои онро дорад, ки мо ҳаёти баракатнок дорем. Шогирдони аввалини Масеҳ аз Ӯ таълим гирифтанд ва

Масеҳӣ шудан на танҳо дуо гуфтан ё ба калисо рафтан нест, балки ҳаётест, ки бо Масеҳ зиндагӣ мекунад. Калимаҳое мисли

1 Ва дар дасти рости Нишинандаи тахт китобе дидам, ки аз дарун ва аз берун навишта ва бо ҳафт мӯҳр

14 Зеро муҳаббати Масеҳ моро водор менамояд, ки чунин муҳокима ронем: Яке барои ҳама мурд, пас ҳама мурданд. 15 Ва