Хушбахт аст он шахс, ки бо Худо зиндагӣ мекунад… Ин сарчашмаи умед ва шодии ботинӣ аст, ки қаноатмандиро дар назди

«Валекин Ман подшоҳи Худро бар Сион, кӯҳи муқаддаси Худ, таъин кардаам» (2:6). Мардум фикр мекунанд, ки чӣ тавр ҳукмронии Худоро

Тарҷумаи Забур 3 нишон медиҳад, ки Худо наҷотдиҳанда аст. Худо Довудро наҷот медиҳад Довуд менависад, ки “Валекин Ту, эй Худованд,

Дуои шоми Довуд, ки пур аз имон ба мадади Худо мебошад. Ин тарона дуои касест, ки бо муқобилият рӯ ба

Дуои субҳи Довуд, ки пур аз умедворӣ ба мадади Худо мебошад. Ҳар рӯз ба сӯи Худо меомад «Вале ман, аз

Дуои гуноҳкоре ки тавба кардааст. Баъзан рӯҳи мо сахт тарс ва аз зиндагӣ мағлуб мешавад. Ин ҳолат бештар аз ҳама

Худованд шариронро ҷазо медиҳад ва бегуноҳро мераҳонад. Таронаи Забур 7 ба Худо ҳамчун довар ва паноҳгоҳи бепоён муроҷиат мекунад: Бигзор

«Ӯро аз фариштагон фақат андаке кам кардаӣ; ва тоҷи ҷалол ва шавкат бар сари ӯ гузоштаӣ» (8:6). Худоро ситоиш мекунем,

Суруди пурсурури Довуд баъд аз ғалаба бар душманон. “Худовандро бо тамоми дилам ҳамд хоҳам гуфт; ҳамаи корҳои аҷоиби Туро ҳикоят

Зеро ки Худованд одил аст ва адолатро дӯст медорад; рӯи Ӯ ба росткор нигаронида шудааст (10:7). Ба Худованд паноҳ бибар,