Забур 63
- Забур 1 – Хушбахтии одилон ва ҳалокати шарирон
- Забур 2 – Подшоҳе, ки ман дар он паноҳ мебарам.
- Забур 3 – Умед бастан ба мадади Худо
- Забур 4 – Дуои шоми Довуд
- Забур 5 – Дуои субҳи Довуд
- Забур 6 – Барои рӯҳи даҳшатбор дуо кунед
- Забур 7 – Ба Ту паноҳ мебарам
- Забур 8 – Шаъну шарафи инсоният
- Забур 61- Умеди мо дар Худованд аст
- Забур 62 – Нони Ҳаррӯза
- Забур 63
- Забур 64
- Забур 9 – Суруди пурсурури Довуд
- Забур 10 – Худованд асоси одил аст
Худо душманонашро бо тирҳои Худ мезанад
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Душманони Довуд бар зидди ӯ нақшаи бадӣ карданд. Силоҳи ин мардум забон ва калимаҳои дурушт буд, ки бо он мехостанд ӯро зананд. Аммо Довуд оварӣ дорад, ки Худои Таоло ӯро муҳофизат мекунад. Худованд даҳони бадкоронро хомӯш хоҳад кард ва аз даҳони одилон суруди ҳамду сано ба Ӯ ҷорӣ хоҳад шуд (оят.1-11).
Хислати Худо
Ба бадкории худ қоиманд; барои ниҳодани домҳои ниҳонӣ забон як мекунанд; мегӯянд: «Кист, ки моро бубинад?» (Забур 63:6)
Оят. 7-9. Худо ҳама ният ва нақшаҳои бадкоронро медонад. Инсон метавонад фикру кирдори худро аз одамон пинҳон кунад, вале на аз Ӯ. Биёед кӯшиш кунем, ки суханон ва амалҳои мо аз рӯи имон ба Худои зинда ва аз ҷониби Воҷибулвуҷуд гуфта шаванд ва дар хотир дорем, ки Ӯ ҳамеша наздик ҳаст.
Дарсҳои Худо
Оят. 3-6. Бадкорон бар зидди одилон дурӯғ ва суханони талхро ба кор мебаранд. Чунин одамон ба беҷазо мондани худ боварӣ доранд, аммо Худованд вақте ки барои одилон истодагарӣ мекунад, бадкоронро бо силоҳи Худ мағлуб хоҳад кард. Донистани ин, вақте ки бо муносибати ноодилона нисбати худамон рӯ ба рӯ мешавем ё суханони бадеро мешунавем, ноумед нашавем, балки ба Худованде, ки ба мо мададгор аст, умедвор бошем.
Худовандо, ба мо ёрӣ деҳ, ки фикрҳо ва суханони нопокро аз худ дур кунем, ҳатто вақте ки мо ба Ту ҷуз шикоят ва суханони ноумедӣ чизе гуфтанӣ
надорем. Омин.