Китоби Муқаддас

Халқи Худо дар асирӣ буд ва дур аз замине, ки ба онҳо ваъда шуда буд, зиндагӣ мекард. Худо боз онҳоро

Ишаъё 53 марги қурбонии Масеҳро пешгӯӣ мекунад. Ин боб дар Аҳди Ҷадид оварда шудааст ва нишон медиҳад, ки чӣ тавр

Дар ин суханони Довуд (Пешгӯии эҳё), ӯ бо марг рӯ ба рӯ мешавад, аммо ба марг партофта намешавад. Марг ва

4:2-6 – Раҳпаймоии ҳаррӯзаи рӯҳонии мо 2 Доимо бо дуо машғул буда, дар он бо шукргузорӣ бедор бошед; 3 Дар

Издивоҷи масеҳӣ ва масъулиятҳо дар ҷомеаи масеҳиён, махсусан дар хонаи имондорон. Ҳар яки мо дар назди Худованд ҷои муносибе дорем.

12 Пас, ҳамчун баргузидагони муқаддас ва маҳбуби Худо, марҳамат, меҳрубонӣ, хоксорӣ, фурӯтанӣ ва пурсабриро дар бар кунед. 13 Ба ҳамдигар

Ҷустуҷӯи зиндагии эҳёшуда (Кӯлассиён 3:1-4) 1 Пас, модоме ки шумо бо Масеҳ эҳьё шудаед, он чиро, ки дар боло аст,

Ин бахш аз шикастани шариат ҳушдор медиҳад, зеро муаллимони бардурӯғ одамонро ташвиқ мекарданд, ки бо зоҳир кардани рӯҳоният ва итоат

Қӯлассиён 2:11-15 – Он чизе, ки Масеҳ барои мо кардааст – Қӯлассиён 2:11-12 мегӯяд: «Ва дар Ӯ шумо махтун шудаед,

Қӯлассиён 2:10 – Шумо низ дар Ӯ пуррагӣ доред “Шумо низ дар Ӯ пуррагӣ доред, ки Ӯ сари ҳар сарварӣ