дуо ва ибодат

Ин бахш аз шикастани шариат ҳушдор медиҳад, зеро муаллимони бардурӯғ одамонро ташвиқ мекарданд, ки бо зоҳир кардани рӯҳоният ва итоат

Намунаи Инҷил — Қӯлассиён 1:7-8 – Онҳо башоратро шуниданд ва онро дар ҳаёти Эпафрос диданд. Эпафрос кӣ буд ва мо

Чӣ тавр Исоро ҳамчун Худованд қабул кардан мумкин аст Вазъияти мо Чунки ҳама гуноҳ карда, аз ҷалоли Худо маҳрум шудаанд

Суруди пурсурури Довуд баъд аз ғалаба бар душманон. “Худовандро бо тамоми дилам ҳамд хоҳам гуфт; ҳамаи корҳои аҷоиби Туро ҳикоят

Худовандро ҷалол хонед! Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Довуд марҳамати Худоро пурра ҳис карда, ба Ӯ шукр мегӯяд ва барои ҳар коре,

Дуои субҳи Довуд, ки пур аз умедворӣ ба мадади Худо мебошад. Ҳар рӯз ба сӯи Худо меомад «Вале ман, аз

Худо душманонашро бо тирҳои Худ мезанад Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Душманони Довуд бар зидди ӯ нақшаи бадӣ карданд. Силоҳи ин мардум

Дуои шоми Довуд, ки пур аз имон ба мадади Худо мебошад. Ин тарона дуои касест, ки бо муқобилият рӯ ба