Библия

«Осмонҳо ҷалоли Худоро эълон мекунанд,ва фалак аз амали дастҳои Ӯ хабар медиҳад.» (18:2) Пеш аз ҳама, мо ваҳйи махсуси Худоро

Худованд сахраи ман аст, қалъаи ман ва раҳокунандаи ман;Худои ман кӯҳпораи ман аст, ба Ӯ паноҳ мебарам;Ӯ сипари ман аст,

Ҳастӣ 2 ба мо дар бораи офариниш нақл мекунад: 1 Ва осмону замин ва тамоми анбӯҳи онҳо анҷом ёфт. 2

1 Суруди Довуд. Маро нигаҳбонӣ намо, эй Худо, зеро ки ба Ту паноҳ мебарам. 2 Ба Худованд гуфтам: Ту Худованди

Дар баъзе сутунҳои шаҳри Душанбе гули чорпояи чӯб бартарӣ дорад. Бо вуҷуди ин, гулҳои асосии Тоҷикистон, мисли кӯкнор, садбарг, савсан,

Юҳанно 20 бо нишон додани қабри холӣ ба эҳёи Масеҳ шаҳодат медиҳад. Аввал Марям қабри холиро мебинад, пас Петрус ва

Дар ин порча мо лаҳзаҳои охирини ҳаёти Исоро дар салиб мебинем. Ӯ изҳор мекунад, ки ташна аст, ва касе ба

Нигоҳ ба Биҳишт – Дар салиби чӯбини Масеҳ роҳи осмон кушода шуд. Ҳамин тавр, нақшҳо ва тарҳҳои чӯбини тоҷикон моро

Тарҳи салиб дар тӯли 2000 соли охир бо марги Исо алоқаманд аст. Дар тӯли таърихи калисо, салиб хушхабареро, ки наҷот

18 Зеро паёми салиб барои онҳое, ки ҳалок мешаванд, ҷаҳолат аст, вале барои мо, ки дар роҳи наҷот ҳастем, қуввати