Библия

Таоми шоми Худованд – Матто 26:26-29 Исо бо шогирдонаш дар иди Фисҳи яҳудиён хӯрок мехӯрд, аммо ба нон ва май

Ҳангоми андеша дар бораи маслуб шудани Исо, мо борҳо дидем, ки Ӯ азобу уқубат, марг, дафн ва эҳёи худро пешгӯӣ

Ин пешгӯӣ дар роҳ ба Ерусалим аст. Исо он чизеро, ки пас аз чанд ҳафта рӯй медиҳад, пешгӯӣ мекунад ва

Оё Исо марг ва ранҷу азоби худро пешгӯӣ карда буд? Бисёре мегӯянд, ки ӯ дар Инҷили Матто чандин бор инро

Халқи Худо дар асирӣ буд ва дур аз замине, ки ба онҳо ваъда шуда буд, зиндагӣ мекард. Худо боз онҳоро

Ишаъё 53 марги қурбонии Масеҳро пешгӯӣ мекунад. Ин боб дар Аҳди Ҷадид оварда шудааст ва нишон медиҳад, ки чӣ тавр

4:2-6 – Раҳпаймоии ҳаррӯзаи рӯҳонии мо 2 Доимо бо дуо машғул буда, дар он бо шукргузорӣ бедор бошед; 3 Дар

Издивоҷи масеҳӣ ва масъулиятҳо дар ҷомеаи масеҳиён, махсусан дар хонаи имондорон. Ҳар яки мо дар назди Худованд ҷои муносибе дорем.

12 Пас, ҳамчун баргузидагони муқаддас ва маҳбуби Худо, марҳамат, меҳрубонӣ, хоксорӣ, фурӯтанӣ ва пурсабриро дар бар кунед. 13 Ба ҳамдигар