Библия

Муқаррар кардани саҳна – Закариё 7 дар соли чоруми подшоҳи Дориюш (518 пеш аз милод), дар замони сулҳи сиёсӣ ва

Боби 6:1-8 – Форс дар оромӣ   Дар рӯъё ҳаштум рӯъёи аввалро инъикос мекунад (1:7-17), ки савораҳо барои посбонии замин

Дар рӯъёи китоби парвозкунанда, ки дар Закарё 5:1–4 зикр шудааст, фармони подшоҳии илоҳӣ — худи ҳукми Худо — таҷассум меёбад.

Рӯъёи панҷум -Чароғдон ва ду дарахти зайтун рамзҳои халқи яҳудӣ мебошанд. Барои фаҳмидани ин боб, мо бояд ба сохтори он

Агар Саркоҳин, ҳамчун роҳбари Исроил, рад карда шавад, пас Ерусалим низ метавонад барканор гардад. Еҳушаъ, Саркоҳин, дар назди фариштаи Худованд

Закарё 2:1–9 Нигоҳи Закарё аз мушоҳида ба итминони илоҳӣ мегузарад: ӯ мардеро мебинад, ки Ерусалимро чен мекунад — ин рамзи

Бозгашт ба сӯи Худо – Тасаввур кунед, ки шумо ва оилаатон навакак аз Бобил баргаштаед, як ё ду насл пеш

Тасаввур кунед, ки шумо ва оилаатон навакак аз Бобил баргаштаед, як ё ду насл пеш аз он ки оилаатон ба

Ғалотиён 1:6–10 Муаллимони козиб таълим медоданд, ки наҷот аз итоат ба шариат ба даст меояд. Онҳо бардурӯғ чунин мепиндоштанд, ки

Дар ин саҳифа рӯйхати рисолаҳо ва китобчаҳое ҷой дода шудааст, ки ба забони тоҷикӣ навишта шудаанд. Онҳоро метавон зеркашӣ карда