Забур 25 – Беайбии маро санҷед
Маро дар доварӣ ҳимоят намо, эй Худованд,
зеро ки ман дар беайбии худ рафтор кардаам,
ва ба Худованд таваккал намудаам, пас пешпо нахоҳам хӯрд.
Маро имтиҳон намо, эй Худованд, ва маро биозмой;
ботинам ва диламро бигудоз. (25:1-2)
Таронаи Забур бо калимаҳо оғоз мешавад: «Маро имтиҳон намо, эй Худованд, ва маро биозмой». Мо худ аз худ лоиқ нестем, аммо Худо ба мо имкон медиҳад, ки беайб рафтор кунем. Мо бо фурӯтанӣ ба ҳузури Худо меоем. Ӯ ҳама чизро дар бораи мо медонад ва ҳатто фикрҳои моро мешиносад. Савол ин аст: то чӣ андоза шумо омодаед, ки ба Худо иҷозат диҳед?
Беайбӣ чист?
Беайбӣ ин сифати ростқавл будан ва устувор мондан дар принсипҳо ва арзишҳои қавии ахлоқист. Ин ростқавлӣ ва самимият дар сухан ва кирдор мебошад, бе риё ва зоҳирпарастӣ.
Покӣ дар хислат вақте ташаккул меёбад, ки мо Каломи Худоро мехонем, мулоҳиза мекунем ва аз он пайравӣ менамоем. Худо мехоҳад, ки мо бо айбҳои худ ростқавл бошем ва дарк кунем, ки то чӣ андоза ба Ӯ ниёз дорем, то моро шахсе бо беайбӣ гардонад.
Матн ба мо нишон медиҳад, ки аз чӣ бояд канорагирӣ кунем, вале дар ояти ҳаштум гуфта мешавад: «Худовандо! Макони хонаи Туро дӯст медорам, ва мақоми маскани ҷалоли Туро». (25:8)
Дар Осиёи Марказӣ маъмул аст, ки мардум фикр мекунанд макон муқаддас аст ва барои баракат ба макон ё мазор сафар мекунанд. Аммо Каломи Худо ин тавр таълим намедиҳад. Ҳузури Худо дар ҳама ҷо ҳаст ва Ӯ моро мешунавад, новобаста ба он ки мо дар куҷоем. Ӯ дилҳои моро медонад ва медонад, ки мо то чӣ андоза дар дуо ба Ӯ боз ҳастем.
Ояти марказӣ ояти 8 мебошад. Мо ба ҳузури Ӯ меоем ва дар назди Ӯ худро пурра мекушоем. Мо ҷалоли Ӯро меҷӯем, то Ӯро дар ҳаёти худ бузург гардонем.
Дар ҳузури Худо зиндагӣ кардан — калид аст. Рӯҳи Ӯ дар мо қарор дорад ва моро муқаддас месозад, вақте ки мо ҳар рӯз ба гуноҳҳои худ иқрор мешавем ва ба Ӯ иҷозат медиҳем, ки моро ба роҳи рост роҳнамоӣ кунад.
Мо ҳар рӯз бо хондани Каломи Ӯ ва татбиқи он дар ҳаёти худ бо Худо қадам мезанем. Ин тарона равшан нишон медиҳад, ки ганҷ ва дилҳои инсон бояд дар куҷо бошад: дар ҳузури Худо. Забурнавис комилан муваззаф аст, ки аз паси Худое биравад, ки бо раҳматаш ӯро мебахшад ва беайб мегардонад.
Худовандо, бо раҳмати Ту метавонам беайб бошам. Ту имрӯз бо ҳузури Худ қувват медиҳӣ, то дар роҳе, ки ба Ту писанд аст, қадам гузорам. Барои файз ва муҳаббати Ту шукр мекунам.