Забур

Забур 19 дуои ҷомеа мебошад, ки дар он халқи Худо пеш аз ҷанг аз Ӯ пирӯзӣ ва муҳофизатро барои подшоҳи

«Осмонҳо ҷалоли Худоро эълон мекунанд,ва фалак аз амали дастҳои Ӯ хабар медиҳад.» (18:2) Пеш аз ҳама, мо ваҳйи махсуси Худоро

Худованд сахраи ман аст, қалъаи ман ва раҳокунандаи ман;Худои ман кӯҳпораи ман аст, ба Ӯ паноҳ мебарам;Ӯ сипари ман аст,

1 Суруди Довуд. Маро нигаҳбонӣ намо, эй Худо, зеро ки ба Ту паноҳ мебарам. 2 Ба Худованд гуфтам: Ту Худованди

Зеро ки Ту ҷони маро дар дӯзах нахоҳӣ андохт; нахоҳӣ гузошт, ки Куддуси Ту фаноро бубинад. (15:10) Худо паноҳгоҳи мост

Забур 13 – Кӣ метавонад наҷот диҳад? Худованд аз осмон ба банӣ‐одам назар андохт,то бубинад, ки оё касе соҳибфаҳм ва

«Валекин ман ба эҳсони Ту таваккал менамоям;дилам дар наҷоти Ту шодӣ мекунад;дар шаъни Худованд суруд мехонам,зеро ки Ӯ ба ман

Рӯзҳои 8 ва 9 – Забур 109 Ин тарона бо сӯҳбати байни Худованд Худо ва Худованди Довуд оғоз мешавад, ки

Зеро ки Худованд одил аст ва адолатро дӯст медорад; рӯи Ӯ ба росткор нигаронида шудааст (10:7). Ба Худованд паноҳ бибар,