Библия

«Ва Исроил шарманда хоҳад шуд» Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Худо қурбонгоҳҳо ва бутҳои аз ҷониби Исроил сохташударо несту нобуд мекунад ва

Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Идҳо хориҷ карда шуданд – Азбаски исроилиён идҳои муқаррар кардаи Худоро ба идҳои бахшида ба Баал иваз

Исроил тӯфонро дарав хоҳад кард Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Исроил ба қонунҳо ва аҳди Худо беэтиноӣ кард. Мардумаз Ӯ рӯй гардонда,

Иқрорҳои холӣ Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Мақсади доварии Худо на танҳо сарзаниш кардани Исроил, балки шифои рӯҳонии он буд, ки бидуни

Эъломияи доварӣ бар Исроил ва Яҳудо Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо – ҷазо хоҳад гирифт Коҳинон ва подшоҳон, роҳбароне буданд, ки бояд

Худо Исроилро мазаммат мекунад Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Тамоми Исроил: ҳам қавм ва ҳам коҳинон Худо ва шариати Ӯро фаромӯш карда,

«Ва Ман туро то абад ба Худ никоҳ хоҳам кард» Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Бо вуҷуди хиёнати Исроил, Худо муносибати Худро

Тарҷумаи Забур 3 нишон медиҳад, ки Худо наҷотдиҳанда аст. Худо Довудро наҷот медиҳад Довуд менависад, ки “Валекин Ту, эй Худованд,

Ҷумари бевафо – Исроили хиёнаткор Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо Ҷумар, ҳатто оиладор буд, намехост, ки одатҳои бадашро тарк кунад ва эҳтиёҷоти

«Валекин Ман подшоҳи Худро бар Сион, кӯҳи муқаддаси Худ, таъин кардаам» (2:6). Мардум фикр мекунанд, ки чӣ тавр ҳукмронии Худоро