Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Ва шумо барои Ман одамони муқаддас хоҳед буд
Мақсади Қонуни Мусо
Гуноҳкор фақат ба хотири Масеҳ ба воситаи имон сафед мешавад.
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Худо мехост, ки халқи Исроил пок ва муқаддас бошад. Бинобар ин, Ӯ алоқаи ҷинсии берун аз никоҳ, истеъмоли ғизои нопокро манъ карда, фармуд ки ҷодугарон, ҳар ки бо ҳайвоне алоқаи ҷинсӣ мекунад ва онҳоеро, ки бутпарастанд ба қатл расонанд. (оят.16-20).
Худо ҳамчунин мехост, ки халқи Исроилиён ба ғарибон, бевазанон ва ятимон, ки ҳама одамони заифтар дар ҷомеаанд меҳрубон бошанд. (оят. 21-30).
Хислати Худо
21 Ва ғарибро фиреб надеҳ, ва ӯро ба танг наовар, зеро ки дар замини Миср ғариб будед. 22 Ҳеҷ як бевазан ва ятимро азият надиҳед. 23 Агар ӯро азият диҳӣ, ва ӯ сӯи Ман нола кунад, — Ман нолаи ӯро хоҳам шунид, 24 Ва хашми Ман аланга хоҳад зад, ва Ман шуморо бо шамшер хоҳам кушт, ва занони шумо бева, ва фарзандони шумо ятим хоҳанд шуд.
Касоне, ки ба нотавонон зулм мекунанд ва ё ба душвориҳои онҳо бепарвоанд, гирифтори ғазаби Худо мегардад. Чунин муносибат гувоҳӣ медиҳад,ки дар дили инсон ба Худои Таоло барои марҳамати Ӯ шукургузорӣ нест. Халқи Худо даъвад шудааст, ки дар муҳтоҷиҳои нотавонон иштирок кунанд ва аз онҳо канораҷӯӣ накунанд.
Оё дар назди шумо, дар ҷомеъаи шумо, одамони ноустувор ҳастанд, ки боиси бадбинии шумо бошанд? Оё шумо нисбати хориҷиҳо ва муҳоҷирони корӣ мислӣ қарсдор нигоҳ мекунед?
Дарсҳои Худо
28 Доваронро таҳқир накун, ва ба раисе ки дар қавми туст, лаънат нагӯй. 29 Дар овардани навбари ҳосилоти худ ва маҳсули чархушти худ даранг накун; нахустзодаи писаронатро ба Ман бидеҳ. 30 Бо гов ва гӯсфанди худ низ чунин бикун; бигзор ҳафт рӯз назди модари худ бошад, дар рӯзи ҳаштум онро ба Ман бидеҳ. 31 Ва барои Ман одамони муқаддас хоҳед буд, ва гӯштеро, ки дар саҳро дарида шудааст, нахӯред; онро назди сагон бипартоед.
Шаҳрвандони малакути Худо, подшоҳӣ ва ҳукмронии Худоро эътироф мекунанд. Аз ин рӯ, набояд дар ҳаққи қозӣ ва мақомоте, ки аз ҷониби Худои Таъоло бар мо гузоштааст багӯӣ карда шаванд. Илова бар ин, имондорон бояд бо хоҳиш ба Худован авалини ҳар он чӣ доран, пешкаш кунанд, ва ба ин
восита минатдории худро нисбпти Ӯ баён мекунанд. Ва фармонбардории Ӯро қабул мекунанд.