Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Либосҳои коҳинон
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
1 Ва ту бародарат Ҳорун ва писаронашро бо вай, аз миёни банӣ‐Исроил, ба худ муқарраб бикун, то ки вай ба Ман каҳонат намояд: Ҳорун, Нодоб ва Абиҳу, Элъозор ва Итомор, писарони Ҳорун. 2 Ва либосҳои муқаддас барои бародарат Ҳорун, аз баҳри иззат ва шукӯҳ бисоз. 3 Ва ту ба ҳамаи донодилон, ки Ман дили онҳоро аз рӯҳи ҳикмат пур сохтаам, сухан бирон, ки либосҳои Ҳорунро барои тақдис кардани вай бисозанд, то ки вай ба Ман каҳонат намояд. 4 Ва ин аст либосҳое ки бояд бисозанд: синабанд ва эфӯд ва ридо ва пероҳани катакчадор ва аммома ва камарбанд; ва бигзор либосҳои муқаддасро барои бародарат Ҳорун ва барои писаронаш бисозанд, то ки вай ба Ман каҳонат намояд; (28:1-4)
Худо Ҳорун ва писарони ӯро барои коҳинӣ интихоб кард, то ба Ӯ хизмат кунанд. Сипас Худованд фаҳмонд, ки либоси онҳо чӣ гуна бояд бошад. Пораи эфод (як намуди матоъ) ба пешдоман шабоҳат дорад, ки дар болои он ду санги оникс, (номи санг) бо номҳои дувоздаҳ писарони Яқуб навишта шуда буд. Бо ин, Худои Таоло таъкид мекунад, ки коҳинон намояндагони тамоми халқи Исроил мебошанд (оят. 1- 4).
Хислати Худо
Худо қудсияти Худро дар рамзҳо, бо пӯшидани коҳинон бо «либосҳои муқаддас» ошкор намуд. Биёед дар бораи он фикр кунем, ки оё мо аз паи Худованд меравем ва «одами нав» – ро дар бар кардаем? Оё ҳаёти мо ба ҷаҳониён дар бораи муқаддас будани Худо шаҳодат медиҳад?
Дарсҳои Худо
5 Ва онҳо тилло ва лоҷвард, арғувон ва қирмиз ва катони нозукро бигиранд, 6 Ва эфӯдро аз тилло ва лоҷвард, арғувон ва қирмиз ва катони нозуки дутоба бо бофти санъаткорона бисозанд. 7 Ду китфпӯшаки пайвандшавандае бар ду канори он бояд бошад, то ки он пайваст шавад. 8 Ва тасмаи бандубасти он, ки бар он аст, бояд бо ҳамон санъат, аз худи он, яъне аз лоҷвард, арғувон ва қирмиз ва катони нозуки дутоба бошад. (28:5-8)
Оят. 2,5-8. Либосҳои коҳинон нишон медоданд, ки онҳоро Худо аз дигарон барои инъикоси ҷалол ва ҳузури Худ ҷудо кардааст. Аммо имрӯзҳо, дар давраи Аҳди Ҷадид, коҳинон ва як гурӯҳи махсуси одамон нестанд, балки ҳамаи онҳое мебошанд, ки самимона ба Исои Масеҳ имон доранд. Аз ин рӯ, ҳамаи мо хизматгорони Худо ҳастем. Бинобар ин, ҳар коре, ки мо мекунем, бояд ҳамааш хизмат барои Ӯ бошад. (1 Тим. 4:5 – Чунки он бо каломи Худо ва бо дуо тақдис мегардад.)