Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Таъин намудани ҳунармандон.
Риояи рӯзи шанбе
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Худованд Басалъил ва Оҳолиобро истеҳсолкунандагони асосии кори сохтмони хайма ва сохтмони лавозимоти он таъин кард. Баъд Ӯ фармуд, ки
мардум рӯзи шанберо риоя кунанд.
Оҳолиобро барои сохтани хайма ва тайёр кардани ашёҳои асбобу анҷом интихоб кард. Ва ҳарчанд ин одамон ҳунармандони моҳир буданд, онҳо наметавонистанд танҳо бо қуввати худ корҳоро ба он гунае анҷом диҳанд, ки ҷалоли Худоро иникос кунанд. Бинобар ин, Худованд онҳоро аз Рӯҳи Худ
пур кард, ба онҳо ҳикмат ва қобилияти истисноӣ ато кард (оят. 1-11).
Пас аз ин Худои Таоло ба халқи Исроил амр фармуд, ки рӯзи шанберо ба таври қатъӣ риоя кунанд, ки Ӯ бо онҳо тавассути аҳд пайвастааст (оят. 12-18).
Хислати Худо
Оят. 6-11. Худо Оҳолиобро ёрдамчии Басалъил таъин кард. Хаймаи вохӯрӣ бо қувваи як ҳунарманд сохта намешуд, бигзор ҳунарманди моҳир бошад
ҳам. Сохтмони он мебоист одамони дорои қобилияту истеъдоди гуногунро муттаҳид мекард. Чӣ тавр шумо бо дигарон, дар ҷамоати худ барои сохтан ва мустаҳкам кардани Бадани Масеҳ, Калисо ҳамкорӣ мекунед?
Дарсҳои Худо
Оят. 12-17. Халқи Худо ба шакл ва меъёрҳои ин ҷаҳон такя намекунанд. Ӯ бо имоне, ки Худованд медиҳад, зиндагӣ мекунад ва ба таъминоти Ӯ такя мекунад. Бинобар ин, халқи Худо дар рӯзи шанбе кор намекунанд ва дар Худованд истироҳат мекунанд. Оё дар ҳаёти шумо ҷой барои истироҳат ва оромӣ вуҷуд дорад?
Агар набошад, шумо бояд муносибати худро бо Худо аз нав дида бароед.