Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Фармон барои рӯзи шанбе ва ҳадяҳо барои ибодат
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Мусо ба исроилиён амри Худоро дар бораи риоя кардани рӯзи шанбе расонд, ки ин нишонаи он буд, ки Худои Таоло Исроилро аз дигар халқҳои ҷаҳон, ҳамчун халқи Худ ҷудо кардааст (оят.1-3).
Пас аз ин Мусо ба мардум дар бораи фармони Худованд хабар дод, ки маблағи заруриро барои сохтмони хайма ва лавозимоти он ҷамъ кунанд. Бо ҳамин, калимаҳои «ҳар кас мувофиқи ҳаракати худ» нишон медиҳанд, ки қурбониҳо набояд маҷбурӣ оварда шаванд, балки ҳар кас метавонад онро мувофиқи дили худ кунад (оят.4-19).
Хислати Худо
2 Шаш рӯз кор кунед, ва рӯзи ҳафтум, ки шанбеи оромии комили Худованд аст, барои шумо муқаддас хоҳад буд; ҳар кӣ дар он кор кунад, кушта хоҳад шуд. 3 Дар ҳамаи масканҳои худ дар рӯзи шанбе оташ барнаафрӯзед». (35:2-3)
Худо – Хӯҷаини рӯзи шанбе. Бинобар ин Ӯ бе дамгирӣ хизмати доимиро талаб намекунад. Баръакс, Худованд ба мо амр мекунад, ки барои
истироҳат ва оромӣ вақт ҷудо кунем. Ҳамчун фарзандони Худо, оё шумо аз меҳнатҳои худ истироҳат мекунед, чунон ки Ӯ ба шумо фармудааст?
4 Ва Мусо ба тамоми ҷамоати банӣ‐Исроил сухан ронда, гуфт: «Ин аст сухане ки Худованд амр фармуда, гуфтааст:
Ҳадияҳои қавм. 5 Аз ҷониби худ ҳадияе барои Худованд бигиред; ҳар касе ки дилаш моил аст, бигзор ҳадияи Худовандро биёрад: тилло, ва нуқра, ва мис, 6 Ва лоҷвард, ва арғувон, ва қирмиз, ва катони нозук, ва пашми буз, 7 Ва пӯсти қӯчқор, ки сурх бошад, ва пӯсти тӯҳс, ва чӯби ақоқиё, 8 Ва равған барои чароғҳо, ва атриёт барои равғани тадҳин ва барои бухури муаттар, 9 Ва сангҳои ҷазъ ва сангҳои тарсеъ барои эфӯд ва барои синабанд. (35:4-9)
Худои Таоло ба исроилиён дар сохтан ва барқарор кардани хайма имконият дод, умедвор аз он, ки ихтиёран худ ва молу мулки худро ба Ӯ мебахшанд, ки молу мулки зиёде доштанд (Хуруҷ. 11:1,2; 12:35,36). Оё шумо ихтиёран ба Худо хизмат ва хайрияҳо мекунед?