Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Бисёр коргарон ва ҳадяҳои фаровон
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Худо Басалъил ва Оҳолиобро ном бурда, онҳоро барои сохтмони хаймаи муқаддас уҳдадор интихоб кард. Барои ин Ӯ онҳоро аз Рӯҳи Худ пур карда, ба онҳо донишу маҳорати зарурӣ бахшид (35:30-35).
Аз сабаби зиёд шудани маблағи ҷамъшуда, Мусо ба мардум фармуд, ки ҳадякуниро бас кунанд. Ин як мисоли равшани он аст, ки дар он ҷое, ки Худо
қалби одамонро идора мекунад, ҳамеша фаровонӣ то ҳадде пур мешавад (36:2-7).
Хислати Худо
35:31-35. Худои Таоло ба ҳар як инсон истеъдод ато кардааст. Ва ҳамаи онҳо барои офариниши он чизе, ки Худованд фармудааст, истифода бурда шуданд. Худо ба шумо чӣ тӯҳфаҳо ва қобилият ато кардааст? Шумо онҳоро чӣ гуна ва барои чӣ истифода мекунед?
Дарсҳои Худо
Ва Мусо Басалъил ва Оҳолиоб ва ҳар каси донодилро, ки Худованд ба дили вай ҳикмат бахшида буд, ҳар касеро, ки дилаш моил буд ба кор шурӯъ намояд, ба иҷро кардани он даъват намуд. (36:2)
Кори Худо танҳо ё зери фишор анҷом дода намешавад. Аз ин рӯ, Мусо ҳамаи онҳоеро, ки «дилҳояшон ҷалб» карда шуда буд ба кор бо Басалъил ва Оҳолиоб меҳнат кунанд. Шумо бо чӣ гуна ҷидду ҷаҳди дили худ, кори Худоро иҷро мекунед? Оё шумо бо одамон дар калисо ва дар ҷои кори худ ҳамкорӣ
карда метавонед?