Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Хаймаи муқаддас, ки дар итоаткорӣ сохта шудаат
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Коргарон хаймаро сохтанд. Сипас сарпӯшҳо тайёр карда шуданд, ки бояд онро аз шароити номусоиди биёбон муҳофизат кунанд. Худи хайма аз масолеҳи гаронбаҳо сохта шуда, бо карубиҳо оро дода шуда буд. Барои сохтани сарпӯшҳо, мӯйҳои буз ва пӯсти гӯсфанд истифода шуданд (оят. 8-15).
Дарсҳои Худо
Ва ҳамаи донодилон, ки бо кор машғул буданд, даҳ чодири масканро аз катони нозуки дутоба ва лоҷвард ва арғувон ва қирмиз сохтанд, ва каррубиёнро бар онҳо бо бофти санъаткорона нақш карданд. (36:8)
Одамоне, ки дар болои рӯйпӯшҳо кор мекарданд, ҳунармандони моҳир буданд. Маҳз ба ҷо овардани дастурҳои Худо на танҳо шавқу ҳавас, балки маҳорати нозукро ҳам талаб мекард. Мо инчунин бояд кӯшиш кунем, ки дар коре, ки Худованд ба мо супурдааст, кордон бошем, то иродаи Ӯро содиқона ва бомуваффақият иҷро кунем ва аз пайи гапҳои мардум нашавем. Оят. 8-19.
Чанде пеш аз ин, исроилиён, ки худхоҳӣ зоҳир карда, гуноҳи вазнин карданд ва ба худ гӯсолаи тиллоӣ сохтанд. Аммо акнун, ки омурзиши Худоро ба даст
оварданд ва ба иродаи Ӯ пайравӣ карданд, хайма сохтанд, ки дар он Худои Таоло сукунат хоҳад кард. Одам бо пайравӣ аз ҳавасҳои нопоки худ, худро ба ҳаёт бо бутҳое, ки бо Худо ҳеҷ умумият надоранд, маҳкум мекунад. Агар ӯ аз нафси худ даст кашад, ва ба Каломи Худо итоат кунад, ӯ то абад бо Офаридгор зиндагӣ хоҳад кард.