Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Татҳин шудани коҳинон
Худо дастурҳои муфассал дод, ки Ҳорун ва писаронаш, чӣ гуна бояд барои коҳинӣ татҳин шаванд. Сипас Ӯ ба Мусо фармуд, ки онҳоро бо равған татҳин кунад.
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Худои Таоло ба Мусо фармуд, ки маросими татҳинкунии коҳиниятро ба Ҳорун ва писарони ӯ иҷро кунад (оят. 1-9). Барои коҳинон қурбонӣ гузаронидан лозим буд. Ин нишон медод, ки коҳинон табиатан муқаддас нестанд. Онҳо одамони оддӣ буданд, ки мисли дигар гунаҳкорон танҳо бо файзи Худо метавонанд пок шаванд (оят. 10-18).
Хислати Худо
Оят. 1-8. Барои он, ки Ҳорун ва писаронаш тавонанд, вазифаҳои коҳиниро иҷро кунанд, Худованд амр фармуд, ки онҳоро тадҳин ва муқаддас гардонанд. Ба ҳамин монанд, Худо моро даъват карда, дар Исои Масеҳ муқадддас месозад, то ки мо кори Ӯро иҷро кунем. Аз ин рӯ, ҳар чизе, ки мо дар Масеҳ мекунем, хизмат ба Худо аст.
Дарсҳои Худо
Ва тамоми қӯчқорро бар қурбонгоҳ бисӯзон, — ин қурбонии сӯхтанӣ барои Худованд аст, ин атри гуворо, қурбонии оташин барои Худованд аст. (29:18)
Бар хилофи қурбонии гуноҳ вақте, ки танҳо як қисми ҳайвон дар қурбонгоҳ ва қисми дигараш берун аз ӯрдугоҳ сӯзонида мешуд (оят.14), қурбонии сӯхтанӣ, сӯзондани тамоми ҳайвонро дар қурбонгоҳи маъбад дар бар мегирифт. Дар муқоиса бо ин, покии пурра ва пурра худро ба Худо бахшидан, вақте, ки мо ҳам худамон ва ҳам ҳар чизе, ки дорем, ба Ӯ медиҳем, бе ивази ҳеҷ ягон талаби «ҷуғрон».