Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Қурбонгоҳ, ҳавлӣ ва чароғдон
Худо барои сохтани қурбонгоҳ фармони дақиқ дода лавозимоти он ва ташкили саҳни хаймаи муқаддас, дастурҳои муфассал дода, Худо ба Ҳорун ва писаронаш фармон медиҳад, ки чароғдонро дар хаймаи муқаддас нигоҳубин кунанд.
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Худои Таоло ба мардум фармуд, ки дар назди хаймаи муқаддас қурбонгоҳ созанд. Шахсе, ки ба назди Худо меояд, бояд аввал барои кафорати гуноҳҳояш қурбонӣ биёрад. Худованд нишон дод, ки ҳавлии хаймаро чи гуна ва аз кадом мавод ва пардаҳоро барои девори он истифода баранд. Ба ғайрияҳудиён иҷозат дода нашуд, ки ба ҳавлии хаймаи муқаддас, ба он ҷое ки исроилиён бо вохӯрӣ бо Худо омада, барои Ӯ қурбонӣ кунанд, ворид шаванд. Чунин тартиб додани маъбад нишон дод, ки Худои Таоло халқи Исроилро аз тамоми халқҳои дигари ҷаҳон, ҳам чун халқи муқаддаси Худ интихоб кардааст (оят.1-19).
Худо ба исроилиён амр фармуд, ки мунтазам равған расонанд, то оташ дар чароғдон хомӯш нашавад (оят.20-21).
20 Ва ту ба банӣ‐Исроил амр фармо, ки равғани зайтуни зулоли кӯфташуда барои рӯшноӣ назди ту биёранд, то ки чароғҳо доимо афрӯхта шавад. 21 Дар хаймаи ҷомеъ, берун аз пардае ки бар сандуқи шаҳодат аст, бигзор онро Ҳорун ва писаронаш аз шом то субҳ ба ҳузури Худованд барафрӯзанд; ин фароизи абадӣ насл ба насли онҳо аз банӣ‐Исроил хоҳад буд. Хуруҷ 27:20-21
Хислати Худо
Оят.9-19. Худованд амр фармуд, ки ҳавлии маъбадро бо пардаҳо иҳота кунанд ва бо ин восита хаймаи муқаддасро аз тамоми ҷаҳон ҷудо кунанд ва муқаддас будани онро таъкид кунанд. Биёед фикр кунем, ки имрӯз мо ва ҷомеаи мо, аз чӣ бояд ҷудогӣ кунем, то мувофиқи хости Худо дар қудсият зиндагӣ кунем.
Дарсҳои Худо
Оят. 20-21. Худо ба Ҳорун ва писаронаш фармуд, ки чароғдонро нигоҳубин кунанд ва оташи онро доимо фурӯзон нигоҳ доранд ва барои он «равғани пок» истифода баранд. Мо низ пайваста аз ҷиҳати рӯҳонӣ бедор бошем, то имонамон «хомӯш» нашавад, балки зиндагии мо дар назди Худо пок ва беайб бошад.