Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:1-13
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 20:18-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:12-27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 21:28-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:1-15
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 22:16-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 23:20-33
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 24:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:1-9
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:10-22
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 25:23-40
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 26:15-37
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 27
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 19:14-26
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 28:15-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:19-28
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:17-38
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 30:1-4
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 29:29-46
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 31:1-18
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:1-14
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 32:15-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:1-11
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 33:12-23
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:1-17
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 34:18-35
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:1-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:20-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 35:30 – 36:7
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:8-19
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 36:20-36
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 37:17-29
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:1-20
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 38:21-31
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:1-21
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 39:22-43
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:1-16
- Нони Ҳаррӯза – Хуруҷ 40:17-38
Қонунҳо дар бораи зӯроварӣ ва зарар ба одам
Мулоҳизаҳо ва хулосаҳо
Ба қотилоне, ки қасдан одам мекушанд, кӯдаконе, ки падару модари худро эҳтиром намекунанд, одамдуздоне, ки кирдорашон ба куштор баробар аст, бояд ҷазои қатл дода шавад, ин аз ҷониби Худованд муайян шудааст. Дар сурати куштори ногаҳонӣ, Худои Таоло чунин фурсатро фароҳам кардааст, то
ки хешовандони маҳрумро аз қасос ва хунрезӣ нигоҳ дорад (оят.12-17). Принсипи муқаррар кардаи Худо «Чашме ба ивази чашме» аз як тараф бояд ҷуғрони зиёнро ба ҷабрдида таъмин мекард, лекин аз дигар тараф он «сарҳад» – и чунин ҷуғронро равшан нишон медод (оят. 18-27).
Хислати Худо
12 Ҳар кӣ касеро бизанад, ва он кас бимирад, бигзор вай маҳкуми қатл гардад. 13 Вале агар вай қасдан амал накарда бошад, балки Худо он касро зери дасти вай рост оварда бошад, — Ман маконе барои ту муқаррар хоҳам кард, то ки вай ба он ҷо бигрезад. 14 Ва агар шахсе ба ёри худ қасд карда бошад, ки варо бо роҳи фиреб бикушад, — варо аз пеши қурбонгоҳи Ман гирифта, ба қатл бирасон. Хуруҷ 21:12-14
Шахсе, ки кушторро ба таври хунукназарона тарҳрезӣ карда ва анҷом дадааст, низ бояд кушта шавад. Куштор – ин гуноҳи азимест, ки ба қудрати Худо ва изҳори беэҳтиромӣ нисбати Ӯ, ҳамчун Офаридгорӣ ҳаёт аст. Исо гуфт, ки нафрат ба ёри худ ба куштор баробар аст. Оё дар атрофи шумо касе ҳаст, ки нисбати ӯ кинае дар дил доред? Агар чунин бошад, шумо бояд ҳарчи зудтар, аз ин гуноҳ тавба кунед, ва аз Худо бахшиш пурсед.
Дарсҳои Худо
22 Ва агар одамон дастбагиребон шаванд, ва зани ҳомиладорро бизананд, ва ӯ бача афтонад, вале зарари дигаре ба ӯ нарасад, — айбдор бо ҷаримае ҷазо дода мешавад, вақте ки шавҳари зан онро аз вай талаб кунад, ва онро вай бояд мувофиҳи ҳукми доварон адо намояд. 23 Ва агар зараре ба ӯ расад, он гоҳ ҷон дар ивази ҷон бидеҳ, 24 Чашм дар ивази чашм, дандон дар ивази дандон, даст дар ивази даст, пой дар ивази пой, 25 Сӯзониш дар ивази сӯзониш, ҷароҳат дар ивази ҷароҳат, лат дар ивази лат. Хуруҷ 21:22-25
«Чашме ба ивази чашме» ин на даъват барои қасос, балки принсипи илоҳӣ, ки меъёри ҷуғрон барои зарар муқаррар шудааст. Мақсади Ӯ шикастани доираҳои нохӯшиҳо ва нест кардани майлу хоҳиши гирифтани қасос аст.
